Forest Shuffle was voor ons allebei een succes en dit leuke spel heeft nu een uitbreiding gekregen. In Alpine vind je flora en fauna uit de Alpen, maar is het een leuke uitbreiding?
Alpine is een kleine uitbreiding van 36 kaarten, met wederom mooie illustraties. Er zijn twee nieuwe bomen, nieuwe dieren en planten, een nieuw symbool (die meteen de kaarten van de uitbreiding markeert). De vaardigheden op de kaarten zijn vergelijkbaar met vaardigheden uit het basisspel.
De kaarten worden eenvoudigweg toegevoegd aan het spel. Na het schudden haal je nu extra kaarten uit het spel, wederom afhankelijk van het aantal spelers. Verder veranderen de basisregels niet.
| Matthias Deze uitbreiding voegt enkele leuke nieuwe kaarten toe aan het basisspel die voor mijn gevoel de balans iets verbeteren. Niet dat het basisspel ongebalanceerd was, maar nu zijn enkele wat zwakkere opties sterker geworden. Ik zou dus zeker niet meer zonder deze uitbreiding spelen, maar dan moet ik wel onthouden dat ik mensen laat weten dat er nu meer dan 8 boomsoorten zijn en dat vlinders nu tot 6 soorten scoren, omdat de kaarten in het basisspel dat niet op deze manier weergeven. |
| Martha Forest Shuffle hebben we al veel gespeeld en ook Alpine is een succes wat mij betreft. Het ziet er weer heel leuk uit en het speelt nog steeds lekker weg. Er zijn wat leuke mogelijkheden bijgekomen, niet alleen uit de nieuwe kaarten, maar ook in hoe deze samenwerken met de kaarten uit het basisspel. Dit lijkt ervoor te zorgen dat er meer opties zijn om hoge scores te halen. Het is een 'meer van hetzelfde' uitbreiding, die niet echt nieuwe regels toevoegt, maar vooral meer variatie. Dat zorgt ervoor dat we de uitbreiding altijd kunnen gebruiken en deze niet steeds uit het spel hoeven te halen (zelfs met nieuwe spelers ging het prima, hoewel zij het wel wat veel verschillende dingen vonden). Kortom: deze uitbreiding werkt heel goed voor mij. |
~ Matthias & Martha
Hoewel Wingspan niet helemaal mijn ding is, was ik toch nieuwsgierig naar Wyrmspan toen deze aangekondigd werd. De veranderingen klonken interessant en de designer (Connie Vogelmann) heeft ook het spel Apiary gemaakt, dat me zeer goed bevalt.
Wyrmspan lijkt best nog op Wingspan, je verzamelt draken op je tableau in drie verschillende grotten en je kunt in jouw beurt één van die grotten activeren om iets te krijgen en de aanwezige draken te activeren. Ook draken kun je lokken met voedsel en ze leggen eieren. Elke ronde is er een doel waar je punten voor kunt verdienen en aan het eind zijn je draken, eieren, bewaard voedsel en weggestopte kaarten punten waard.
Maar er zijn ook verschillen. Het vogelhuisje met de dobbelstenen is verdwenen en je kunt bonussen verdienen op het gildebord. Je moet nu eerst je grot uitgraven om ruimte te maken voor draken, maar dat proces levert je ook bonussen op. Het aantal acties neemt ditmaal niet per ronde af. Sterker nog: je kunt tijdens een ronde vaak extra acties verdienen. Het meerdere keren activeren van dezelfde rij in dezelfde ronde kost echter wel steeds meer.
Kortom: veel overenkomsten, maar ook best veel verschillen. Wat is daarvan het resultaat?
| Matthias Toen ik Wyrmspan voor het eerst zag, was ik bang dat ze Wingspan nodeloos ingewikkeld hadden gemaakt, maar in de praktijk bleek dat heel erg mee te vallen. Natuurlijk zijn er extra dingen aan teogevoegd zoals de grotkaarten en het gildenbord, maar daar staat tegenover dat bijvoorbeeld bonuskaarten en de voedseldobbelstenen verdwenen zijn. Het netto resultaat is dus niet veel ingewikkelder dan de originele inspiratie. Dan is de vraag nog: zijn het goede wijzigingen? Ik denk dat veel mensen niet rouwig zullen zijn om de reductie van de geluksfactor bij het verkrijgen van voedsel. Een andere verbetering is dat je via de subsystemen van de grotkaarten en het gildebord ook aan extra bonusmaterialen kan komen, waardoor je minder vaak één van de standaardacties hoeft uit te voeren om iets gedaan te krijgen. Dit alles zorgt ervoor dat het spel lekker vlot wegspeelt en je veel in één keer kunt bereiken als je leuke combo's weet te maken. Daar zit ook een klein nadeel aan. Ik merk dat ik in Wyrmspan veel meer dan in Wingspan simpelweg afwacht tot iemand anders zijn beurt af heeft gemaakt en niet echt probeer te volgen wat er allemaal gebeurt. Tevens heeft het nieuwe thema op mij het effect dat ik het spel afstandelijker benader dan dat ik dat bij Wingspan doe. In Wingspan zie ik vogeltjes voor me en in Wyrmspan zie ik vooral getallen en combinatiemogelijkheden in plaats van draken. Dat is duidelijk een heel persoonlijk gevoel, dus dit weerhoudt me er zeker niet van om Wyrmspan van harte aan te raden. Dit geldt vooral voor spelers die het gevoel hadden dat je in Wingspan te afhankelijk was van het beschikbare voedsel en hoe de kaarten vallen. |
| Martha Ik ben één van die mensen die het gevoel heeft dat in Wingspan teveel afhangt van geluk. Daarnaast vond ik het ook jammer dat de vogels uit de 'krijg eieren' rij, vooral iets met eieren deden, etc. Hierdoor had ik nooit het gevoel dat ik iets leuks voor elkaar kreeg, maar precies die actie uitvoerde die logisch was voor wat ik wilde hebben. Voedsel nodig? Kies voedselrij! In Wyrmspan heb ik dat gevoel veel minder, omdat elke rij je sowieso ook een stapje op het gildespoor geeft als je één draak hebt en een ei als je er drie hebt. Hierdoor kun je soms bijvoorbeeld een drakenkaart pakken, maar ook meteen de grondstof die je nog mist om deze te spelen regelen via het gildespoor. Hierdoor geeft Wyrmspan me wel het gevoel dat ik leuke combo's aan het maken ben. Ook het kunnen verdienen van extra acties is leuk, daardoor kun je soms nog net iets meer doen dan je eerst dacht. Dit spel werkt voor mij omdat het een leuke combinatie is van plannen en je kansen pakken wanneer ze zich voordoen. |
~ Matthias & Martha
Comet was één van de spellen die mijn aandacht trok op de beurs in Essen afgelopen jaar. Sindsdien heb ik vol ongeduld gewacht tot de Engelse versie voor ons beschikbaar zou zijn. Was het het wachten waard?

Het concept van Comet is vrij uniek en interessant: je redt dieren van de aankomende komeetinslag door ze veilig naar de grot te begeleiden, maar elk gered dier geeft je daarna nieuwe mogelijkheden om nog meer dieren te redden. 
Je kunt in jouw beurt één van de dierkaarten in je hand spelen om deze diersoort op het bord te laten verschijnen. Je legt dan één van jouw schijven op een eiveld met hetzelfde nummer als het einummer op de dierkaart. De meer waardevolle dieren (qua vaardigheid of puntenwaarde) hebben hogere nummers, waardoor ze verder van de grot op het bord verschijnen.
Je kunt ook een dierkaart uit jouw hand spelen om gebruik te maken van de daarop afgebeelde terreinsymbolen. Voor elk terreinsymbool mag je één van jouw schijven op het bord verplaatsen naar een aangrenzend veld van dit type terrein. Je mag daarbij bezette velden overslaan, dus je kunt handig gebruik maken van jouw eigen schijven, schijven van de tegenstanders en eventuele passieve schijven die op een andere wijze op het bord zijn gezet.
Het doel hiervan is om jouw schijven helemaal naar de grot op het bord te bewegen. Als je dat namelijk voor elkaar krijgt, dan heb je het bijbehorende dier gered en mag de je betreffende dierkaart voor je neerleggen. Vanaf dit moment mag je de vaardigheid van dit dier gebruiken.
Na enkele beurten heb je onherroepelijk al jouw kaarten gespeeld en/of alle vaardigheden van jouw geredde dieren gebruikt. Dan is het tijd om de rustactie uit te voeren waarmee je je hand aanvult en de gebruikte vaardigheden van je geredde dieren ververst.
De spelers blijven uit deze drie opties kiezen tot de komeet verschijnt. Op dat moment kan iedereen kiezen om eenmalig hun hand aan te vullen OF de vaardigheden van hun dieren te verversen. Daarna wordt er doorgespeeld, maar mag men de rustactie niet meer uitvoeren. Zodra niemand meer een nuttige actie kan of wil doen, wordt de winnaar bepaald door de (bonus) punten op hun geredde dieren op te tellen.
| Matthias Het concept van Comet sprak mij direct aan omdat het zo uniek aanvoelt. De beweging lijkt in eerste instantie een beetje op Cartagena waarbij je ook probeert het beste uit jouw bewegingskaarten te halen door zoveel mogelijk (bezette) velden over te slaan en een soort rustactie moet uitvoeren om nieuwe kaarten te krijgen. Comet heeft echter een hele extra dimensie en een heel andere dynamiek dan Cartagena omdat bijna elk gered dier je meer opties geeft om dieren te redden. Dit zorgt ervoor dat je leuke combinaties kunt vinden die je eenmalig vooruithelpen en ontstaat er soms zelfs een 'engine' waarmee je combinaties meerdere keren af kunt laten gaan. Deze dynamiek heeft ook als voordeel dat het spel erg eenvoudig uit te leggen is, maar tijdens het spelen de keuzes steeds dieper worden en je steeds meer gedaan krijgt. Daarnaast vind ik het erg leuk dat iedereen met een unieke karakterkaart begint die je meteen een vaardigheid van één van de dieren geeft en een unieke manier om bonuspunten te scoren. Dit zorgt ervoor dat elk spel weer heel anders aanvoelt en voor jou andere dingen belangrijk zijn dan voor jouw tegenstanders. Kortom: ik voorzie dat ik nog vele jaren plezier zal hebben van dit spel. |
| Martha Comet ziet er leuk uit en speelt lekker vlot, maar er is toch genoeg om over na te denken. Welke kaarten speel je als dier en welke gebruik je om te bewegen? Ga je voor veel dieren die niet zoveel punten zijn, of juist voor minder, maar waardevollere dieren? Ik heb het alleen met twee spelers gespeeld, waarbij ik vooral probeerde om met m'n eigen dieren een goed pad te maken en af en toe opportunistisch gebruik kon maken van m'n tegenstander. Het lijkt me ook interessant om het met meer spelers te spelen, omdat ik verwacht dat je dan wat meer van elkaar gebruik kunt maken, maar elkaar ook meer in de weg staat. Kortom: dit spel werkt goed voor mij. |
~ Matthias & Martha
De Verdwenen Ruïnes van Arnak is al een tijdje uit en heeft ondertussen al twee uitbreidingen, maar we hadden het nog nooit behandeld in deze column. Hoogste tijd om daar wat aan te doen!
Basisspel:
In dit spel zijn de spelers avonturiers die op onderzoek gaan op het eiland Arnak. Je kunt het eiland verkennen om nieuwe locaties te vinden, opgravingen doen op reeds gevonden locaties en onderzoek doen in de tempel. Om dit te doen heb je de beschikking over een hand van vijf kaarten, twee archeologen en een vergrootglas en logboek.

De kaarten speel je om hun eigenschap te gebruiken of om je archeoloog te laten reizen naar een locatie op het bord. Als je naar een reeds ontdekte locatie gaat, krijg je de grondstoffen die op de locatie staan. Je kunt echter ook een nieuwe locatie ontdekken. Je hebt dan naast het reissymbool ook kompassen nodig om je weg te vinden door het oerwoud. Op de nieuwe locatie krijg je een afgodsbeeldje dat je een onmiddelijke bonus oplevert, maar er verschijnt ook een bewaker. Deze bewaker houdt je niet tegen als je een opgraving wilt doen, maar als je krijgt een vervelende angstkaart in jouw deck als je deze niet tijdig verslaat door de de juiste grondstoffen in te leveren.
Grondstoffen kun je ook gebruiken om met jouw logboek en vergrootglas stappen te zetten op het tempelspoor. Dit levert directe beloningen op en punten op het eind van het spel. Tenslotte kun je grondstoffen gebruiken om betere kaarten te kopen voor jouw deck.
Aan het eind van het spel krijg je punten voor je gekochte kaarten, verslagen bewakers, afgodsbeeldjes en je positie op het tempelspoor. De speler met de meeste punten zet zijn fedora op en wordt wereldberoemd.
Expeditieleiders:
De eerste uitbreiding geeft je meer kaarten, fiches en een dubbelzijdig tempelbord voor meer variatie, maar ook de mogelijkheid om een unieke leider te spelen die jou andere mogelijkheden geeft dan de andere spelers. Hierdoor is het spel direct vanaf het begin asymmetrisch.
De Verdwenen Expeditie:
Deze uitbreiding is een verhaal voor één of twee spelers waarin je in zes hoofdstukken op zoek gaat naar Professor Kutil. Naast het scenario bevat de uitbreiding ook nieuwe kaarten en fiches die je kunt gebruiken in het basisspel (met of zonder de eerste uitbreiding) en twee nieuwe leiders (die je zelfs kunt spelen als je de eerste uitbreiding niet hebt).
| Matthias Het heeft voor mij heel lang geduurd voordat ik dit spel eindelijk eens speelde. Het leek me altijd wel interessant en het ziet er heel goed uit, maar om de één of andere reden kwam het er nooit van. Nu ik het eindelijk heb gespeeld, wou ik dat ik er eerder tijd voor had gemaakt, want ik vond het verrassend leuk en ook nog best thematisch. Het is niet zo actievol als een Indiana Jones film, maar het is ook niet zo dat je in stilte urenlang aan het puzzelen bent. Het spel heeft een perfecte balans tussen tempo en diepgang en speelt daardoor lekker vloeiend weg. In ieder geval veel vloeiender dan al het spelmateriaal in eerste instantie je zou doen vermoeden. Ik heb het meteen de eerste keer met de eerste uitbreiding gespeeld. Ik hou er namelijk van als spelers op zijn minst een asymmetrische uitgangspositie hebben, maar vind het nog leuker als ze ook echt anders spelen. De eerste uitbreiding is wat dat betreft perfect, want het voegt nauwelijks extra regels toe om dit te bereiken. Ik zal deze uitbreiding dus altijd gebruiken. De tweede uitbreiding heb ik vooralsnog nog niet aangeschaft, omdat ik nog veel andere campagne spellen heb die ik eerst wil afmaken en eigenlijk nooit solo speel. De twee extra leiders zouden echter misschien in de toekomst al genoeg reden kunnen zijn om deze ook aan te schaffen. |
| Martha Dit spel werkte de eerste keer dat ik het speelde niet echt voor mij. Niks mis mee, maar ik miste iets dat me het gevoel gaf dat ik nog een keer wilde spelen. Maar ook niks dat me tegenhield om mee te doen toen anderen het wilden spelen... Ik ben heel blij dat ik dat heb gedaan, want in twee instantie bleek het spel toch wel heel leuk in elkaar te zitten. Het is een leuke puzzel om genoeg spullen te verzamelen om nieuwe locaties te ontdekken en bewakers te verslaan, maar ook voldoende te onderzoeken in de tempel om daar geen handige bonussen mis te lopen. Ondertussen hebben we niet alleen ons eigen exemplaar, maar ook beide uitbreidingen! De expeditieleiders zijn heel leuk, ze geven je een net andere start en een beetje richting in het spel omdat ze allemaal een eigen sterk punt hebben. Het is leuk om te spelen met een leider die heel erg past bij jouw stijl van spelen, maar ik vond het ook leuk om eens iets heel anders te proberen, omdat mijn leider daar toevallig goed in was. Verder is deze uitbreiding vooral meer van wat al tof was, waardoor deze makkelijk permanent in het spel kan blijven. De verdwenen expeditie hebben we nog niet gevonden, op dit moment zijn we halverwege het verhaal. Ik heb het nog niet solo geprobeerd, maar coöperatief met z'n tweeën is superleuk en hartstikke uitdagend! Het is elke keer weer spannend of we het wel gaan halen. De nieuwe leiders hebben we nog niet geprobeerd, maar bijna alles uit deze uitbreiding kan na het spelen van het verhaal worden toegevoegd aan het spel om ook in gewone potjes te gebruiken, inclusief de leiders, dus deze komen vast nog wel eens op tafel. Kortom: dit spel werkt erg goed voor mij. |
~ Matthias & Martha
Turing Machine viel bij mij erg goed in de smaak, dus ik was ook zeer geïnteresseerd toen de designer van dat spel met een nieuwe titel kwam: ArcheOlogic. Zou dit spel net zo leuk zijn?

In Archeologic moet je uitvinden hoe de gebouwen (de polyomino's) in een oude stad liggen en waar de vallen (de paarse en oranje tekens) zich bevinden. Om te beginnen krijg je de ligging en soort van een aantal vallen, dit bepaalt de moeilijkheidsgraad. Je probeert vervolgens door vragen te stellen over bijvoorbeeld het aantal gebouwen, vallen of lege vakken in een rij of kolom, of hoeveel vakjes van een bepaald gebouw zich in een kolom bevinden, de ligging van de gebouwen in het grid te vinden. Denk je dat het het weet, dan kun je de oplossing checken in de app. Heb je het goed, dan heb je meteen gewonnen!

Je stelt de vragen door het blauwe cirkeltje van de archeoscope te draaien naar het juiste tekentje (in het plaatje hierboven wordt gevraagd hoeveel en welke vakjes van het 'Z'-stukje in een rij of kolom zitten). Je legt vervolgens het antwoordblad onder de archeoscope met het juiste getal of de juiste letter onder het gat bij het handvat. Door de gaatjes in de cirkel zie je vervolgens je antwoord.

Als jouw fiche achteraan op het bordje hierboven staat, ben jij aan de beurt. De kolom of rij waar je zonder extra kosten een vraag over mag stellen, zie je in de cirkel aangegeven (hierboven rij 3). Je bepaalt welke vraag je wilt stellen en zet je fiche zoveel plaatsen vooruit als de kosten van de vraag (1, 2 of 3 stapjes), waarbij je de fiches van andere spelers overslaat. Je bepaalt je antwoord en noteert deze op een blaadje en kunt gaan puzzelen. De volgende beurt is voor de speler die nu achteraan staat, dit kun je soms ook zelf zijn.
Als je denkt dat je de oplossing hebt gevonden, zet je in jouw beurt je fiche vier stapjes en draai je het om. Als je weer aan de beurt bent controleer je je oplossing in de app. Als het goed is, ben je de winnaar. Mocht het niet goed zijn, dan speel je gewoon verder en stel je een volgende vraag.
| Martha Dit spel is net als Turing Machine een leuke puzzel om op te lossen. Beide spellen hebben ook gemeen dat het best veel denkwerk is. Regelmatig zit er dan ook iemand een tijdje naar z'n bordje en z'n aantekeningen te staren om te verzinnen wat een goede vraag is om te stellen. Ik heb Archeologic nog niet solo geprobeerd, maar ik verwacht dat dat ook zeer goed gaat werken, net als bij Turing Machine. Het puzzelen met de polyomino's is leuk om te doen, het past altijd op verrassend veel manieren aan het begin. Doordat je informatie kunt krijgen over negen verschillende dingen en over tien verschillende rijen en kolommen, kan het soms wat veel informatie zijn. Ik vind het niet altijd makkelijk om alles goed op een rijtje te houden. Toch vermaak ik me altijd uitstekend met dit spel. Kortom: dit spel werkt goed voor mij. |
~ Martha
Normaal ben ik helemaal niet zo van de ruimtethema's, maar toen Apiary werd aangekondigd, was ik toch wel nieuwsgierig naar de ruimtebijen...
Tijdens het spel stuur je jouw werkbijen op pad naar verschillende plekken. Je kunt bijvoorbeeld:
Anders dan bij de meeste workerplacementspellen worden de plekken waar je jouw bijen heen kunt sturen niet geblokkeerd als je jouw werkbij inzet. Als iemand anders (of jijzelf met een andere werkbij) naar dezelfde plek wil gaan, wordt de aanwezige bij teruggestuurd naar hun eigenaar. Deze moet vervolgens kiezen of ze deze bij opwaarderen en weer toevoegen aan de beschikbare werkbijen of dat ze deze laten landen om later te gebruiken voor het oogsten.
Werkbijen hebben waardes van 1 tot 4 en de hoogte van deze waarde bepaalt vaak wat je kunt doen bij het plaatsen van de bij. Als een bij met waarde 4 opgewaardeerd zou moeten worden, gaat deze in plaats daarvan meteen in winterslaap. Je plaatst dan een fiche in de winterslaapbijenkorf voor een bonus en de werkbij wordt naast het bord gelegd.
Naast het plaatsen van een werkbij kun je in jouw beurt er ook voor kiezen om al jouw bijen terug te halen van het bord. Op dit moment pak je ook alle bijen die eerder geland zijn. Alle bijen worden opgewaardeerd en op dit moment mag elke bij die je teruglegt in het gebied voor beschikbare werkbijen één van jouw boerderijen oogsten. Deze boerderijen leveren daarbij grondstoffen, punten of andere voordelen op.
Als de winterslaapbijenkorf vol is, of één speler zeven werkbijen in winterslaap heeft laten gaan, eindigt het spel. De speler met de meeste punten wordt vervolgens tot winnaar gekroond.
| Matthias Apiary schotelt je een bord vol opties voor waarmee je veel verschillende kanten op kan. Al deze opties lijken ook even aantrekkelijk om jouw bijenkolonie te laten opbloeien. Toch valt het best mee om daarin een weg te zoeken, zelfs bij de eerste keer dat je het speelt. Omdat andermans bijen vakjes niet echt blokkeren, blijven er tijdens het spelen ook altijd veel opties over om verder te groeien. Dat betekent echter niet dat er geen interactie is. Je wil bijvoorbeeld sommige tegeltjes graag hebben voordat iemand anders ze pakt. Tevens wil je de werkbij van iemand anders niet zomaar opwaarderen, terwijlwil je wel wil uitlokken dat iemand jouw werkbij voor jou opwaardeert. Bovendien kan je andermans plannen enigszins in de war gooien als je hun krachtigste werkbij vroegtijdig in een winterslaap stuurt. Kortom: je moet de andere spelers zeker wel in de gaten houden en niet alleen maar aan de groei van jouw kolonie denken. Dit alles zorgt ervoor dat ik dit spel erg leuk vond, ondanks dat het ruimtebijen thema wel enigszins vergezocht is. |
| Martha Dit spel werkt heel goed voor mij. Hoewel je altijd alle acties kunt doen, zijn er genoeg overwegingen om ergens wel of niet heen te gaan. De sterkte van je werkbij maakt uit, zodat je soms iets niet kan doen als deze niet sterk genoeg is. Soms wil je jezelf 'bumpen' zodat je weer een beschikbare werkbij hebt, of juist proberen te voorkomen dat je iemand anders 'bumpt'. Het is leuk om je bijenkorf te bouwen en hoe je dat doet, maakt uit voor welke acties interessant zijn voor je. Heb je veel blauwe tegels die je bonussen geven op bepaalde acties, of wil je vaak je bijen terugroepen zodat je met je boerderijen veel punten en/of grondstoffen kunt binnenhalen? Probeer je je punten vooral tijdens het spel te halen, of juist flink te scoren aan het eind? Door de vijf verschillende spelersborden, die je bij het vullen van de velden echt andere bonussen geven en de vele verschillende starttegels is er een boel variatie. Ik vond het ook leuk dat ik daardoor andere dingen ging proberen, zonder dat het voelde alsof ik daartoe gedwongen werd. Het bord is dubbelzijdig, voor twee/drie spelers aan één kant en vier/vijf spelers aan de andere. Dit zorgt ervoor dat je ook met minder spelers nog vaak genoeg 'gebumpt' wordt. |
~ Matthias & Martha
Sky Team is een coöperatief spel voor twee personen, waarin je probeert als piloot en copiloot een vliegtuig veilig te laten landen. Het thema klinkt leuk, maar is het spel dat ook?
De piloot krijgt de blauwe dobbelstenen en de co-piloot de oranje. Elke ronde dobbelen beide spelers hun vijf dobbelstenen en plaatsen deze vervolgens om de beurt op het gezamenlijke speelbord. Tijdens deze beurten mag je niet met elkaar praten, maar tussen de rondes door mag je wel overleggen over een globaal plan.
De piloot en de co-piloot moeten elke ronde in ieder geval allebei een dobbelsteen inzetten voor de motoren en voor de kanteling van het vliegtuig. Daarbij moet je oppassen dat het resultaat van beide dobbelstenen het vliegtuig niet laat overtrekken en dat je niet te langzaam of te snel vliegt.
De piloot moet daarnaast ook zorgen dat voor de landing de remmen paraat zijn en het landinggestel uitgeklapt is. De copiloot heeft als taak om te zorgen dat de flaps in de juiste stand staan. Beide spelers kunnen communiceren met de toren om zodat andere vliegtuigen aan de kant gestuurd worden en er geen botsing ontstaat. Als ze even niets beters te doen hebben, dan kunnen ze koffie zetten om later voor meer flexibiliteit te zorgen.
Aan het eind van elke ronde wordt bepaald hoever je het vliegveld bent genaderd op basis van je snelheid en verlies je hoogte. Je moet zorgen dat je precies bij het vliegveld de grond raakt en alle systemen goed staan om een succesvolle landing te maken. Lukt dit niet omdat je het vliegveld mist, tegen een ander vliegtuig aanbotst of jouw toestel overtrekt, dan zul je crashen en dus het spel verliezen.
| Matthias Toen dit spel op de Asmodee retailerdag aan mij uitgelegd werd, was ik eerst bang dat het zou aanvoelen als een solitair spel dat je met z'n tweeën naast elkaar aan het spelen bent. Niets bleek gelukkig minder waar! Het voelt als een echt partnerspel waarbij je met jouw zetten probeert te signaleren wat je wilt dat de ander doet en welke opties jij zelf hebt en je hebt meerdere opties om dat te doen. De tweede leuke verrassing was hoe enorm veel verschillende scenario's er in deze doos zitten en hoeveel leuke extra mogelijkheden ze daarbij toevoegen aan dit, in essentie eenvoudige, dobbelspel. Hierdoor zal dit spel mij zeker niet snel vervelen en voorzie ik nog veel succesvolle en minder succesvolle landingen in mijn toekomst. |
| Martha Het leuke aan dit spel vind ik dat je met weinig verbale communicatie toch best veel kunt vertellen, door welke dobbelsteen je op welk moment waar speelt. Dit zorgt voor een leuke spanning en ook soms wat frustratie als de andere speler niet snapt wat je van hen wilt. Het eerste scenario vond ik goed gekozen, hoewel je best veel moet en af en toe zeker wel het gevoel hebt dat het tegen zit, konden we elke keer genoeg compenseren om toch veilig te landen. Een prima manier om het basisprincipe onder de knie te krijgen en je warm te maken om eens één van de vele andere scenario's te proberen. Kortom: dit spel werkt voor mij. |
~ Matthias & Martha
Eén van de hits van Spiel dit jaar was Forest Shuffle, een kaartspel met mooie illustraties, maar is het ook een goed spel?
Het doel van het spel is om een bos aan te leggen en te vullen met verschillende dieren en planten om zoveel mogelijk punten te scoren.
Nadat je een boom geplant hebt, kun je er vogels of vlinders op laten landen, planten of paddestoelen onder laten groeien, of dieren laten schuilen onder of aan beide kanten van de boom. Elke kaart die je speelt, moet je betalen door kaarten uit je hand weg te gooien op de open plek, het bord midden op tafel. Deze kaarten zijn daarna beschikbaar voor je tegenstanders om te pakken, dus je moet niet alleen bedenken wat je zelf nodig hebt, maar ook rekening houden met wat zij van plan zijn.
Het spel eindigt meteen als er drie winterkaarten getrokken zijn. Je ziet het einde dus aankomen, maar weet niet precies hoe lang je nog hebt om kaarten te spelen. Iedereen telt dan nog de punten voor hun bos en degene met de meeste punten is de winnaar.
| Matthias Ik ben niet zo van de spelletjes waar je alleen maar aan je eigen kant aan het puzzelen bent, maar Forest Shuffle doet het gelukkig anders. Vanwege de centrale aflegstapel en de vele combinaties moet je in dit spel heel goed in de gaten houden wat jouw tegenstanders aan het doen zijn. Indien je tijdens het spel toch kaarten moet opgeven die gunstig zijn voor jouw tegenstanders, dan is het zaak om je acties zo te timen dat de centrale aflegstapel over de limiet gaat en alle afgelegde kaarten meteen verdwijnen. Dat geldt echter ook voor jouw tegenstanders, dus er is vaak ook wel wat spanning over hoe lang je iets in de aflegstapel kunt laten liggen omdat je nog met andere plannen bezig bent. Daarnaast is het ook wel spannend hoeveel tijd je hebt om al je plannen te voltooien. Soms kun je heel veel punten scoren als je een aantal stappen neemt, maar je weet niet zeker of dat nog lukt als er al minstens één winterkaart getrokken is. Dit alles zorgt ervoor dat ik Forest Shuffle spannender vindt dan menig ander puzzelspel en het dus een plekje heeft verdiend in mijn collectie. |
| Martha Forest Shuffle zat in mijn kerstpakket en dit was een schot in de roos. Mijn eerste potje heb ik vooral geprobeerd alle hazen te spelen, omdat ik deze er leuk uit vond zien. Na een paar keer spelen bleek dat er veel interessante combinaties mogelijk zijn waarmee je goed kunt scoren en dat het ook best belangrijk kan zijn om in de gaten te houden welke kaarten je echt niet aan je tegenstander(s) moet geven. Ondertussen hebben we het al iets van tien keer gespeeld en het verveelt nog lang niet. Het spel speelt lekker vlot, maar heeft voldoende momenten waarop je toch echt even goed moet nadenken over je plan. Er zijn wat geluiden dat het spel ongebalanceerd zou zijn, maar tot nu toe hebben wij nog geen combinatie kunnen vinden die niet te verslaan is. Kortom: dit spel werkt erg goed voor mij! |
~ Matthias & Martha
Expeditions was één van de titels waar ik reikhalzend naar uitkeek en ik had dan ook meteen de prachtige Ironclad Editie besteld. Mijn interesse kwam deels omdat het zich afspeelt in de wereld van Scythe, maar ook deels omdat het spelsysteem mij interessant leek.
Het hart van dit spelsysteem is een actieselectiesysteem waarbij je steeds twee van de drie beschikbare opties kan kiezen, waarvan er in ieder geval eentje anders moet zijn dan bij jouw vorige keuze. Dit fungeert in de praktijk als een soort rondel mechanisme. Met de beschikbare opties kun je jouw mech verplaatsen, de actie uitvoeren van de tegel waar je mech op staat of een kaart uitspelen. De eerste twee opties functioneren een beetje als een worker-placement mechanisme waarbij je rekening moet houden met de afstand tussen de actievelden. Het uitspelen van de kaarten geeft je altijd een bonus en eventueel een vaardigheid als je een arbeider in de juiste kleur op de kaart kunt zetten. Ironisch genoeg voelt dit juist niet echt als worker-placement, maar meer als een betaling voor de vaardigheid.
In principe mag je zo lang mogelijk doorgaan met het uitvoeren van de acties, maar op een gegeven moment moet of wil je wel stoppen omdat je maar een eindig aantal kaarten hebt en er niet altijd goede opties beschikbaar zijn op de tegels die je mech kan bereiken. Dat is een goed moment om een zogenaamde Refresh beurt te nemen. Dit zorgt ervoor dat je deze beurt eigenlijk niets anders doet dan al je gespeelde kaarten weer terugnemen, maar dat je volgende beurt je mech mag bewegen, een actie op jouw tegel mag uitvoeren EN een kaart uitspelen. Hierdoor voelt een Refresh beurt zeker niet als een verloren beurt, want het geeft je daarna de mogelijkheid om dingen te doen die normaal niet mogelijk zouden zijn in één beurt.
Dat gezegd hebbende: als je meer kaarten en arbeiders tot je beschikking hebt, dan heb je meer controle over het Refresh moment en kun je vaak ook leuke combinaties maken die je veel bonussen opleveren. Het is dus zaak om meer kaarten (en bijbehorende arbeiders) te verzamelen. Je wordt echter ook door het spel aangespoord om kaarten uit de rotatie te halen. Zo kun je uitrustingkaarten permanent aan jouw mech verbinden. Je kunt de kaart dan nooit meer uitspelen om de bonus te ontvangen, maar de vaardigheid is daarna permanent actief zonder dat je er een arbeider voor nodig hebt. Tevens wordt de uitrusting dan punten waard. Als je meteorietkaarten met jouw mech versmelt, dan activeert deze meteoriet en alle eerder gespeelde meteorieten eenmalig op een wijze die aan Deus doet denken. Questkaarten oplossen geeft een eenmalige beloning, maar daarna kun je ze niet meer uistpelen voor hun bonussen en vaardigheden. Het is echter wel essentieel dat je quests tijdig oplost, want een belangrijk deel van jouw eindscore is afhankelijk van hoeveel quests je uiteindelijk hebt opgelost. Deze combinatie van ideeën zorgt ervoor dat Expeditions een groot hand-management component met deckbuilding-achtige elementen heeft.
Maar, wat is nu de connectie met Scythe, behalve de wereld en het feit dat er daarin mechs rondlopen? Expeditions kent een vergelijkbaar prestatiesysteem dat je sterren laat plaatsen als je een bepaald doel haalt, zoals bijvoorbeeld vijf tegels ontdekken, zeven arbeiders verzamelen of jouw mech uitbreiden met vier uitrustingskaarten. Waar in Scythe de waarde van elke ster afhankelijk is van jouw reputatie, is het in Expeditions afhankelijk van hoeveel quests je opgelost hebt. Tevens eindigen zowel Scythe als Expeditions als een speler een bepaald aantal sterren heeft geplaatst. Het tempo van het spel wordt dus in beide gevallen door de spelers zelf bepaald.
Je merkt waarschijnlijk al dat er in dit verhaal enorm veel bestaande spelmechanismen en zelfs direct andere spellen worden aangehaald ter vergelijking. Toch voelt Expeditions niet als Frankenstein's monster, is het niet overdreven complex en zeker geen slap aftreksel van Scythe. Ik denk dat dit ook komt omdat geen van de genoemde mechanismen één op één overgenomen lijkt te zijn. Alles heeft een leuke twist eraan gekregen of werkt net even anders dan je eerder hebt gezien. Expeditions voelt hierdoor juist fris en is een unieke toevoeging aan mijn spelcollectie die volledig los staat van mijn affiniteit voor en bezit van Scythe.
| Matthias Normaal gesproken schrijf ik het eerste deel van deze column zo neutraal mogelijk, maar ditmaal was het voor mij onmogelijk om mijn positieve mening volledig weg te laten. Iedereen die deze column vaker leest, weet dat ik een hartgrondige hekel heb aan spellen die mechanisme op mechanisme stapelen om maar complex te lijken en die daardoor niet als één geheel voelen. Expeditions toont precies aan hoe het beter kan. Natuurlijk helpt voor mij het thema ook mee. Toen ik de initiele introductiefilmpjes zag, dacht ik dat Expeditions een soort avonturenspel zou zijn met euro mechanismen en puzzel element. Dit avontuurlijke gevoel komt in de praktijk veel minder sterk naar voren dan ik gehoopt had, maar daar staat dus tegenover dat ik het spelsysteem en de puzzel veel interessanter vond dan ik had verwacht. Na deze conclusie te hebben getrokken, heb ik een nieuwe poging gedaan om Martha dit spel te laten spelen. Mijn enthousiasme tijdens de voorbestelling en de eerste korte uitlegfilmpjes konden haar namelijk niet overtuigen. Lees verder om te zien hoe dat uitpakte. ;) |
| Martha Matthias heeft mij inderdaad moeten overtuigen dit spel een kans te geven. Scythe vond ik niet zo spannend en ook het thema en de illustraties spreken mij niet heel erg aan. Ik ben echter blij dat ik het spel wel heb uitgeprobeerd, want het staat ondertussen ook bij mij in de kast, omdat het zo goed beviel! In dit spel kun je allerlei paden kiezen en allemaal lijken ze je een goede kans op de winst te geven. Quests zijn belangrijk, omdat je daarmee meer punten voor je sterren krijgt, maar je kunt ook gaan voor het verzamelen van veel punten tijdens het spel, of het verslaan van veel corruptie om zo punten te vergaren. Je mech en je twee startkaarten geven je een bepaalde richting door hun eigenschappen, maar het is niet zo dat je dan helemaal vast zit op dat pad. Met de juiste strategie maar ook zeker tactiek kun je nog alle kanten op! Het race element zorgt voor een leuke spanningsboog, je begint rustig op te bouwen, maar zodra iemand twee sterren heeft liggen, begint het toch wel wat te dringen. Zodra iemand zijn derde ster neerlegt, wordt het tijd om te proberen al je plannen nog te realiseren voor het te laat is. Kortom, dit spel werkt, tegen mijn verwachtingen in, heel goed voor mij. |
~ Matthias & Martha
Eén van de spellen die mijn interesse had gewekt in de aanloop naar Essen, was Evacuation. De vorige release van Delicious Games, Woodcraft, is ons erg goed bevallen en ook Underwater Cities is één van onze favorieten. Ruimtethema's zijn meestal minder mijn ding, maar het evacueren van je bevolking naar een nieuwe planeet, omdat het op je oude planeet niet goed gaat, vond ik wel intrigerend.

In Evacuation begin je met een werkende economie op de oude planeet, waardoor je vanaf het begin inkomsten hebt om vanalles te doen. Tijdens het spel moet je dit echter zien te verplaatsen naar de nieuwe planeet en zorgen dat je je economie daar opbouwt. Je hebt dus in het begin de meeste mogelijkheden op de oude planeet en kunt daar veel doen, maar dan moet je nog wel regelen dat je wat je daar produceert, vervolgens naar de nieuwe planeet verplaatst. Wat je maakt, komt namelijk op de planeet waar je de grondstoffen van betaalt.
Het spel heeft maar vier rondes en elke ronde doe je verschillende acties, maar alleen de eerste twee acties zijn gratis, daarna kosten ze energie. Acties zijn bijvoorbeeld het bouwen van ruimteschepen waarmee je populatie en gebouwen kunt verplaatsen, het ontwikkelen van technologie, het koloniseren van de nieuwe planeet, etc. Elke ronde moet je voedsel betalen, op de oude planeet wordt dit steeds minder, op de nieuwe steeds meer. Na twee ronden moet je één entertainmentmogelijkheid op de nieuwe planeet hebben, na de derde twee en na de vierde drie. Lukt dit niet, dan krijg je strafpunten. Ook als je aan het eind van het spel niet al jouw populatie en infrastructuur geevacueerd hebt van de oude planeet, krijg je strafpunten.
Het doel van het spel is zo snel mogelijk je productie van staal, voedsel en energie op de nieuwe planeet op acht te krijgen en daar drie entertainmentmogelijkheden te hebben. Zodra iemand dit lukt, eindigt het spel. Als er daarna nog steeds iemand aan de eindconditie voldoet, wint deze het spel meteen.
| Martha: Dit spel werkt goed voor mij, ondanks dat het ook heel frustrerend kan zijn als ik weer iets over het hoofd heb gezien. Ik heb het nu twee keer gespeeld waar ik de eerste keer nog vooral aan het ontdekken was wat er nu allemaal kon, had ik de tweede keer een echt plan. Jammer genoeg was ik even vergeten dat ik dan nog grondstoffen nodig had aan een bepaalde kant, waardoor m'n laatste actie(s) niet meer zo heel zinnig was(waren). Er valt voor mij nog een boel te ontdekken aan dit spel, maar het lijkt erop dat er verschillende manieren zijn om het doel te halen. Het spel heeft ook nog een geavanceerde versie en een versie waarbij het race-element er niet is. |
~Martha