Toen we voor de verjaardag van Tetris onze actie met polyomino spellen hadden, kregen we van een klant een mailtje dat hij Silver & Gold miste in de lijst. Dit maakte ons nieuwsgierig om deze een keer te proberen, wat nu gelukt is.
Silver & Gold is een flip and write spel waarbij je probeert schatkaarten volledig af te kruisen, munten te verzamelen en palmbomen te bezoeken om zoveel mogelijk punten te halen.
Aan het begin van het spel krijgt elke speler, een stift, een puntenkaart en vier schatkaarten waarvan hij er twee mag houden. De overige schatkaarten worden geschud en er worden vier opengedraaid in het midden van de tafel. De expeditiekaarten worden geschud. De rondekaart wordt in het midden van de tafel klaargelegd. Hierop worden de gespeelde ronden afgestreept.
Tijdens een ronde wordt elke keer één expeditiekaart omgedraaid. Deze kaart toont het patroon dat alle spelers mogen aankruisen op één van hun schatkaarten. Het patroon mag daarbij gedraaid of gespiegeld worden. Als je het patroon niet kan of wil aankruisen, mag je in plaats daarvan één vakje aankruisen. De ronde is afgelopen als er nog maar één expeditiekaart over is. De laatste kaart wordt niet meer opengedraaid.
Op de schatkaarten komen munten, kruisen en palmbomen voor. Als je een munt aankruist, mag je op jouw puntenkaart het eerstvolgende lege muntvakje afkruisen. Als je een rij vol hebt, krijg je hiervoor punten en hoe sneller dit je lukt, hoe meer punten het oplevert. Als je een palmboom aankruist, krijg je één punt plus één punt voor elke palmboom die op de openliggende schatkaarten in het midden van de tafel te zien zijn. Als je een kruis aankruist, mag je een extra vakje aankruisen op één van jouw schatkaarten.
Als iemand een schatkaart of een rij muntvakjes helemaal vol heeft, meldt hij dit duidelijk. Beginnend bij de startspeler krijgt iedereen nu punten en nieuwe schatkaarten. Afgemaakte schatkaarten worden bewaard, deze leveren aan het eind van het spel punten en misschien bonuspunten op. De volgende speler wordt nu de startspeler.
Na vier ronden telt iedereen de punten voor de muntvakjes, afgemaakte schatkaarten, palmbomen en bonussen bij elkaar op en degene met de meeste punten is de winnaar.
| Martha: Dit is een leuk spel in dit genre. Er zit wat geluk in omdat je niet precies weet welke expeditiekaart wanneer wordt gedraaid, maar je weet wel welke kaarten er zijn, dus je kunt een beetje vooruit plannen. Je kunt natuurlijk altijd nog de mist ingaan als de laatste kaart van de stapel nu juist de kaart is die jij nog nodig had om een extra schatkaart af te maken... *grom* (eigenlijk mag ik niet klagen, ik heb desondanks gewonnen). De verschillende symbolen op de schatkaarten geven je interessante keuzes. Maak ik zo snel mogelijk die kaart vol, of kies ik toch voor zo snel mogelijk vier muntvakjes afkruisen en de bijbehorende bonus? Er liggen echter nu ook een boel palmbomen in het midden, dus als ik nu die palmboom aankruis, is die ook lekker veel punten waard, maar dan is het wel moeilijker om die schatkaart nog vol te krijgen... Omdat iedereen tegelijkertijd deze keuzes aan het maken is, speelt het spel toch lekker vlot. Wat mij betreft is dit spel dan ook zeker een aanrader, dat ik graag nog eens vaker zou spelen. |
| Matthias Toen we er op gewezen werden dat dit spel gemist was in onze Tetris actie, zei Martha meteen dat het haar leuk leek om dit spel te proberen. Ik ben blij dat we dit gedaan hebben, want het spel was anders niet echt op mijn radar verschenen. Ook ik vond het lekker vlot en vloeiend spelen en het was leuk om een beetje te gokken welk patroon nu gedraaid zou gaan worden. De volgende keer zou ik daar wat beter in kunnen zijn, want dan zal ik ook rekening kunnen houden met meerdere vormen zodat de volgorde waarin ze verschijnen minder belangrijk zal zijn. Als je daardoor dan meer kaartjes af kunt maken, dan kun je ook wat makkelijker proberen extra bonussen te verdienen bij het pakken van nieuwe kaartjes. Ik zal dit dus zeker vaker spelen om dat allemaal verder uit te proberen. |
| Yvette: Er zijn bij dit spel best veel manieren om punten te krijgen. Ik heb me met name gefocust op kaarten van één kleur en die zo snel mogelijk vol te krijgen, maar dit bleek nog niet zo gemakkelijk als ik dacht. Juist de kaarten die ik nodig had vanwege de kleur, hadden haast geen of weinig muntjes of palmboompjes. En als je eenmaal al een eind bent met een kleur, stap je er minder snel van af... Het is een heel leuk spel, juist omdat er veel strategieën mogelijk zijn. Dit maakt dat je het spel elke keer op een andere manier kunt spelen. Echt een aanrader dus! |
~ Matthias, Martha & Yvette
Buitenaardse wezens zijn geland in de stad en ze zijn op zoek naar... Hamburgers??

In Nine Tiles Panic krijgen alle spelers een identieke set van 9 dubbelzijdige tegels waarmee ze zo snel mogelijk een stad van 3 bij 3 tegels moeten bouwen. Op deze tegels zijn wegen, huizen, meisjes, jongens, honden, hamburgers, ufo's, buitenaardse wezens en geheim agenten afgebeeld. Dat is veel informatie, maar gelukkig hoef je niet alles tegelijk in de gaten te houden. Er worden namelijk voor het begin van elke ronde drie kaarten omgedraaid die aangeven voor welke elementen punten te scoren zijn in deze ronde. Zo moet je bijvoorbeeld zoveel mogelijk buitenaardse wezens vangen met de agenten, zoveel mogelijk meisjes of jongens in de stad hebben en juist zo weinig mogelijk wegen in jouw stad aanleggen. De belangrijkste regel is echter dat alle wegen aan de rand van de stad moeten beginnen en ook weer aan de rand van de stad naar buiten moeten gaan. Onvoltooide wegen zorgen ervoor dat jouw stad afgekeurd zal worden en geen punten zal opleveren.
Maar, waar komt dan de paniek vandaan? Nou, het bouwen van de stad gebeurt onder flinke tijdsdruk. Zodra de eerste speler klaar is met zijn of haar stad, zal deze speler de zandloper omdraaien. Iedereen heeft dan nog maar 90 seconden om zijn eigen stad af te bouwen. Dat is niet zoveel tijd, vooral niet omdat het nu extra belangrijk wordt om beter te scoren op de belangrijke elementen van deze ronde. Als spelers namelijk precies evenveel elementen hebben, dan gaan de meeste punten naar de speler die eerder klaar was.
De punten die door de spelers elke ronde gescoord zijn, worden bij elkaar opgeteld. Zodra iemand over de grens gaat die hoort bij het aantal spelers, wint de speler die op dat moment de meeste punten verzameld heeft.
| Gerwi: De eerste keer probeerde ik te veel met alles tegelijk rekening te houden, dat ging dus niet zo goed. In de tweede ronde heb ik geprobeerd zo snel mogelijk de stad te bouwen en daarna te kijken of ik punten kon scoren. Dat ging een stuk beter. Ik vind het een leuk spelletje om snel even tussendoor te spelen en zeker ook leuk om op vakantie mee te nemen. |
| Matthias Het is lastig om de balans goed te krijgen van een real-time puzzelspel. Als de puzzel te ingewikkeld is, dan kan je gefrustreerd raken door de tijdsdruk en wens je al snel dat je gewoon de tijd er voor kan nemen. Als de puzzel te eenvoudig is, dan komt het vooral nog aan op reactiesnelheid en niet op het puzzelend vermogen. Nine Tiles Panic doet dit wat mij betreft precies goed. De puzzel is uitdagend genoeg om interessant te zijn, maar ook niet zo uitdagend dat ik het snelheids element niet leuk vind. Ik vind het vooral leuk dat als iemand gewoon voor de snelste oplossing gaat, dat je dan nog 90 seconden hebt om met een betere oplossing te komen. |
| Martha: In het eerste rondje was ik zo gefocust op de zaken die in mijn stad aanwezig moesten zijn, dat het me enorm veel moeite kostte om een kloppende stad te bouwen. De tweede ronde besloot ik dan ook om meer te focussen om rap een kloppende stad te maken, waarna ik wel zou zien of me dat voldoende punten zou opleveren. Dit ging me een stuk beter af! Het is leuk om de stad te bouwen en nog best lastig om met alles rekening te houden onder tijdsdruk. Het spelletje speelt lekker vlot weg en is een leuk tussendoortje. |
| Yvette: Wauw, wat een chaos, maar wel erg leuk! Diverse paniek momenten maken het spel hilarisch. Ik had echt moeite om aan alle opdrachten te voldoen. Meestal lette ik op twee opdrachten, aangezien alle drie echt niet te doen is. Alleen deed ik elke keer te lang over het opbouwen van mijn stad, waardoor ik nooit de eerste plek heb gehaald. Dit heeft me met name veel punten gekost. Ik weet nog dat ik zei dat 90 seconden op zich nog best lang is om je stad alsnog aan de opdrachten te laten voldoen, maar zodra ik zelf in die situatie zat, ging de tijd toch echt wel heel erg snel voorbij! Ik neem het terug! |
~ Gerwi, Yvette, Matthias & Martha
Kan een kleine verandering een spel naar een nieuw niveau tillen of nieuw leven blazen in een spel dat je al helemaal grijs hebt gespeeld? Dat is normaal een vraag die je jezelf stelt bij een uitbreiding, maar eentje die ook zeker relevant is bij Qwixx on Board.
Om dit spel te spelen moet je eerst weten hoe Qwixx werkt. Als je aan de beurt bent, gooi je de 4 gekleurde en 2 witte dobbelstenen. Vervolgens tel je het resultaat van de 2 witte dobbelstenen op en mag iedereen dit getal in één van zijn gekleurde rijen afstrepen. Daarna mag de actieve speler de waarde van één van de gekleurde dobbelstenen combineren met de waarde van één van de witte dobbelstenen en dit getal afkruisen in de rij met de kleur van de gekozen gekleurde dobbelsteen.
Je probeert hierbij zoveel mogelijk getallen in elke rij af te strepen, want het verdiende aantal punten voor de rij loopt hard op naarmate je meer kruisjes kan zetten. Als je het voor elkaar krijgt om een rij (voor iedereen) helemaal af te sluiten door het laatste getal in die rij af te strepen, mag je zelfs een extra kruisje zetten.
Het probleem is echter dat je een eenmaal overgeslagen getal later niet meer kunt afstrepen. Dit betekent dat je soms geen van de gerolde combinaties kunt gebruiken omdat je ze al overgeslagen hebt of dat je de gerolde combinaties niet wilt gebruiken omdat je dan teveel getallen overslaat. Als je in jouw beurt echter helemaal niets afstreept, dan heb je een mislukte worp gehad en krijg je daarvoor strafpunten aan het einde van het spel.
Wat voegt Qwixx on Board dan precies toe? Het antwoord kun je al raden: een speelbord. Dit bord geeft de actieve speler een extra optie naast het wegstrepen van de getallen op basis van de dobbelstenen. Je mag namelijk nu ook aan het eind van jouw beurt met jouw pion 1-5 stapjes zetten op het speelbord. Het vakje waar je dan op landt, bepaalt het getal en de kleur van de rij waar je dit getal mag afstrepen (volgens de normale regels) of al afgestreept moet hebben. Onder het vakje staat hoeveel bonuspunten je verdient als jouw pion hier aan het einde van het spel nog zou staan.
Het spel kan nu ook op een andere manier eindigen. In het originele spel eindigt het spel meteen als er 2 rijen afgesloten zijn of iemand 4 mislukte worpen afgestreept heeft. Nu kan het spel ook eindigen als iemand één van de vijf laatste vakjes bereikt op het speelbord. Dan krijgen alle andere spelers echter nog wel één beurt om hun score te verbeteren.
| Gerwi: We hebben nu Qwixx On Board gespeeld. Ik heb al veel vaker Qwixx gespeeld en vind dit een leuk spelletje om met meerdere mensen, zowel jong als oud, te spelen. Je moet wel een beetje geluk hebben met de getallen die gedobbeld worden en opletten waar je de getallen afstreept in de rij want je probeert genoeg kruisjes te krijgen in een rij om een rij af te kunnen sluiten. Maar heb je pech en kun je in een beurt geen kruisje plaatsen dan krijg je een minpunt. Bij Qwixx On Board heb je ook nog een spelbord waardoor je minder kans hebt op minpunten. Ik vond het wel leuk te spelen, maar ik had het idee dat de snelheid uit het spelletje verdween en ik speel toch liever het gewone Qwixx met de grotere geluksfactor. Gelukkig kun je ook volgens de originele regels spelen met deze versie. |
| Matthias Qwixx heb ik heel veel gespeeld. Het is niet mijn favoriete spel, maar wel een snel en gezellig tijdverdrijf dat vrijwel iedereen ook aansprak. Op den duur had ik er echter genoeg van en speelde ik het nog nauwelijks, zelfs niet met de vele uitbreidingen die er voor verschenen zijn. Kon Qwixx On Board daar verandering in brengen? Het antwoord is gelukkig zeer prositief. Deze relatief kleine toevoeging van het speelbord heeft namelijk een aantal grote gevolgen die voor mij het spel een stuk leuker maken. Allereerst vermindert de extra optie van het speelbord drastisch de kans op mislukte worpen. Dit reduceert de geluksfactor tot een iets beter niveau in mijn optiek. Het reduceert helaas ook een beetje de spanning van de genomen risico's, maar dat wordt voor mij ruimschoots gecompenseerd door een interessant extra puzzelelement. Je hebt nu simpelweg betere opties terwijl je jouw geluk aan het beproeven bent. De laatste verbetering die ik zie, is het einde van het spel. In het originele spel kon het namelijk nogal eens gebeuren dat niemand 2-en of 12-en gooide en er dus geen rijen afgesloten konden worden. Dit resulteert er in dat iedereen achter elkaar mislukte worpen krijgt en zo hun goede resultaten zagen verdampen. In Qwixx on Board is dit bijna niet mogelijk, omdat er altijd wel iemand is die het einde van het speelbord bereikt en zodoende het einde van het spel inluidt. Door deze vele positieve veranderingen ben ik permanent overgestapt op Qwixx on Board, vooral ook omdat je hiermee nog altijd het reguliere Qwixx kunt spelen als iemand dat liever heeft. |
| Martha: Qwixx en Qwixx het Kaartspel kende ik al, maar bij beide vond ik de geluksfactor wat groot, waardoor ik ze niet snel zelf voor zou stellen. Matthias gaf onlangs aan dat de On Board versie je een extra mogelijkheid geeft, dus ik wilde wel eens proberen of dit het gevoel van teveel geluk wat zou wegnemen. Dit is zeker het geval. Doordat je nu ook kunt kiezen om op het bord te bewegen en dit ook kan voorkomen dat je worp mislukt, kun je net iets meer plannen en krijg je interessante keuzes. Neem ik die blauwe tien die ik gegooid heb, of doe ik dat niet en neem ik de blauwe elf van het bordje? Die drie doe ik op rood, want ik kan de gele drie nog vrij snel op het bord halen... als m'n medespelers deze tenminste niet bezet houden. Doordat je meer punten haalt als je verder komt op het bord, is het soms ook interessant om te lopen naar een getal wat je al afgestreept hebt. Het is nog steeds een lekker vlot spelletje, dat ik met plezier vaker zou spelen. |
| Yvette: Voor mij is Qwix helemaal nieuw, dus ik kon de vergelijking met de "normale" Qwixx minder makkelijk maken en dat is misschien juist wel leuk! Ik vond het een lekker snel spelletje. Doordat het speelbord is toegevoegd heb je een extra'tje om rekening mee te houden. Het geeft meer diepte en strategie aan het spel, ondanks dat het dobbelen toch een geluksfactor blijft. En stel dat je toch nog de normale Qwixx wil spelen, dan kun je gewoon het speelbord weglaten. Doordat het spel voor mij geheel nieuw was, wist ik niet heel goed hoe je het 't slimst zou spelen. Ik heb bijvoorbeeld niet goed in de gaten gehouden wat de anderen deden, zodat ik een eventuele dwarsboom actie kon uitvoeren. Het spel zou ik zeker nog eens willen doen, wie weet hoeveel punten ik dan bij elkaar weet te sprokkelen! |
~ Gerwi, Matthias, Martha & Yvette
Onlangs kwam Parijs: De Lichtstad binnen en het leuke plaatje op de doos sprak me meteen aan. Uiterlijk zegt alleen niet alles, want achter een vriendelijke façade verschuilt zich een spannende machtsstrijd!

In dit spel nemen twee spelers het tegen elkaar op en proberen hun gebouwen zo goed mogelijk te laten verlichten door de nieuwe elektrische straatlantaarns. Elke speler krijgt straattegels, schoorstenen en activeringsfiches in zijn kleur. De doos wordt in het midden gezet, hierin gaan de spelers de straten van Parijs opbouwen. Om de doos worden acht actiekaarten gelegd. De gebouwen worden klaargelegd.
Het spel speelt zich af in twee fases. In de eerste fase spelen de spelers hun straattegels in de doos en bouwen zo het speelveld voor de tweede fase. Tevens verzamelen ze in deze fase de gebouwen die ze in de volgende fase zullen plaatsen. Je mag de gebouwen alleen op plekken in jouw eigen kleur of de gemeenschappelijke kleur plaatsen, dus het loont om goed op te letten hoe je jouw tegels neerlegt en de juiste gebouwen te kiezen. Kleine gebouwen zijn makkelijker te plaatsen, maar grote gebouwen kunnen je een heleboel punten opleveren.
Als alle straattegels geplaatst zijn, begint de tweede fase. Nu plaatsen de spelers de eerder gekozen gebouwen en activeren ze de actiekaarten met hun fiches. De actiekaarten laten je bijvoorbeeld een gebouw ruilen met een gebouw uit de voorraad, een extra lantaarn plaatsen, of één van jouw gebouwen uitbreiden. Als niemand meer een gebouw kan plaatsen en alle actiekaarten gebruikt zijn, eindigt het spel. De spelers krijgen dan punten voor hun grootste aaneengesloten groep gebouwen, voor het aantal lantaarns dat hun gebouwen verlicht en eventueel voor de actiekaarten. De speler met de meeste punten is de winnaar.
| Martha: Het spel ziet er heel leuk uit en nodigt ook meteen uit om met de stukken te gaan spelen. Mijn eerste spel was tegen Matthias en van alle regels had ik vooral onthouden dat ik een blok van mijn gebouwen moest maken om extra punten te scoren. Ik had dan ook een mooi centraal gebied voor mezelf geclaimd, terwijl Matthias deze regel niet helemaal meer scherp had en zijn gebouwen meer verspreid had neergezet. Aan het eind was het spannend, maar door grotere gebouwen te bouwen en een leuk aantal extra punten uit actiekaarten te halen, wist Matthias er met de winst vandoor te gaan. Yvette wilde het spel ook wel proberen, dus ik mocht nog een keer! Het was me nu veel duidelijker waar ik op moest letten om goed te scoren, en ik wist deze keer dan ook een groot gebouw naast meerdere lantaarns te plaatsen (met een beetje hulp van m'n tegenstander). Hoewel ik een minder groot aaneengesloten gebied had bebouwd, had ik wel een goede score, wat me ook de winst opleverde. Tijdens beide spellen heb ik me uitstekend vermaakt. Het is een leuke mix van strategie en planning in het bouwen van de stad en het kiezen van de gebouwen aan de ene kant en tactiek en opportunisme in het omgaan met de acties van jouw tegenstander en het kiezen van wanneer je welke actiekaart gebruikt. Ik zou dit zeker vaker willen spelen en ben ook nieuwsgierig naar de mogelijkheden en variatie die de andere actiekaarten opleveren. |
| Matthias Dit spelletje kwam volledig onverwacht op mijn radar, maar ik was meteen geïnteresseerd toen ik de beschrijving las. Dit spelletje doet namelijk alles net even anders dan de meeste spellen. Het opbouwen van het speelveld is onderdeel van het spel zelf, je speelt in de doos en de rest van vormgeving is ook op zijn minst eigenzinnig te noemen. Elk onderdeel apart is niet super innovatief, maar alles samen zorgt toch voor een vrij uniek gevoel. Gelukkig resulteert dit in een spel dat je met een korte uitleg snel kunt spelen, maar je toch uitdaagt vanaf de allereerste actie en het gehele spel je aandacht vast houdt. Door de variatie in de beschikbare acties verwacht ik ook dat dit voorlopig niet zal veranderen, waardoor dit spel zeker een plek verdient in mijn eigen collectie. En dat is best lastig, want daar moet hij het, vanwege de speelduur en abstracte natuur, opnemen tegen één van mijn favorieten: Patchwork! |
| Yvette: Zojuist heb ik samen met Martha het nieuwe spel "Parijs De Lichtstad" gespeeld. Het is toevallig weer een spel met een tetris-achtige puzzel strategie, waar we vorige week nog een leuk nieuwsitem over hebben geschreven. Je speelt dit spel in 2 fases. In de eerste fase leg je als het ware de fundering, de straten van Parijs, waar je in de 2e fase de gebouwen op plaatst. Omdat je gelijk vanaf het begin van het spel al kunt zien welke gebouw vormen er zijn, kun je al snel een strategie bedenken. En omdat je weet welke gebouwen er zijn, kun je ook je tegenstander dwars zitten. Bij het plaatsen van de gebouwen, moet je rekening houden met de lantaarns. Daarmee kan je ook een ander lekker dwars zitten, of per ongeluk helpen. Graag gedaan hoor, Martha! ;-) De briefkaarten met extra opties kunnen in elk potje anders zijn, waardoor de herspeelbaarheid van dit spel groot is. Echt een aanrader! |
~ Yvette, Matthias & Martha
Zes juni is het Tetrisdag en toen we dit hoorden, moesten we meteen denken aan het spelletje Brikks. In deze roll & write probeer je jouw scherm zo goed mogelijk te vullen met blokken om zo zoveel mogelijk punten te scoren.

Elke speler krijgt een blad waarop hij de blokken moet invullen, een stift en een blad waarop hij kan zien welk stuk hij moet invullen. Elke speler moet één uniek stuk uit de eerste kolom alvast invullen, zodat iedereen een net andere startsituatie heeft. In jouw beurt werp je twee dobbelstenen om te bepalen welk stuk iedereen moet invullen op zijn blad. Als het stuk je niet bevalt, mag je beide dobbelstenen éénmaal opnieuw werpen.
Elke keer dat iemand een stuk zo positioneert dat een stip van dezelfde kleur wordt bedekt, krijgt hij twee energiepunten. Met deze energiepunten kun je tijdens het spel betalen om een stuk te draaien. Als dit allemaal niet helpt, kan je ook nog een bom gebruiken om het stuk te vernietigen. Dit kan maximaal driemaal tijdens het spel. Elke bom die aan het eind van het spel nog over is, levert je echter punten op, dus pas op dat je dit slim inzet! Als iemand meerdere regels in één keer weet af te maken, mag hij kruisjes zetten die bonuspunten opleveren aan het einde van het spel. Als het niet meer mogelijk is om een blok volledig op het blad te plaatsen, ben je uit het spel. De anderen spelen gewoon door, want het spel eindigt als geen van de spelers nog blokken kan plaatsen. Daarna wordt voor iedereen het puntentotaal bepaald voor de gevulde lijnen en kruisjes en wordt de winnaar bepaald.
In de solovariant krijg je een extra energie aan het begin van het spel. Je mag de dobbelstenen niet opnieuw werpen, maar verder zijn alle regels gelijk aan die van het spel met meer spelers.
Met twee spelers kun je ook het duel aangaan: je speelt dan niet om de punten, maar probeert zo lang mogelijk in het spel te blijven. In deze variant mag je elke keer bij je tegenstander een miniblokje in hun speelveld invullen als je een kruisje zou mogen zetten. Hiermee kan je het jouw opponent lastiger maken en vergroot je de kans dat zijn veld eerder vol is dan die van jou.
Brikks is op vier niveaus speelbaar, waardoor je de moeilijkheid kunt aanpassen. Het is ook mogelijk om tijdens hetzelfde spel verschillende spelers op verschillende niveaus te laten spelen.
| Martha: Tijdens het spelletje heb ik me prima vermaakt. Het is een leuk puzzeltje waar je het stuk het beste kan intekenen en wanneer het slim is om een bom in te zetten. We hadden tijdens ons potje meerdere momenten waarop iemand duidelijk hoopte dat er opnieuw gegooid zou worden, of juist baalde als dat gebeurde, wat grappige momenten opleverde. Ook de soloversie was leuk om te proberen. De verschillende niveaus zorgen ervoor dat ik verwacht dat je lang plezier aan Brikks kunt beleven. |
| Matthias Toen ik de regels van Brikks las, dacht ik: kunnen we dit niet beter als een computerspelletje laten? Het spel werkte echter verrassend goed en ik heb me veel meer vermaakt dan ik verwacht had. Eén ding heb ik echter wel geleerd: zorg dat je niet zonder energie komt te zitten, want dan eindig je hopeloos onderaan. ;) |
| Yvette: Ik heb gewonnen!!! Zo... daar wilde ik even mee beginnen. Het is soms best lastig om van de andere bordspel veteranen te winnen, maar ik had redelijk wat geluk. Brikks is een leuk spel wat erg makkelijk weg speelt, maar er zijn toch nog wel wat kleine dingetjes waar je rekening mee kunt houden. Het is ook interactief omdat je een tweede keer de dobbelstenen mag gooien als je met de eerste worp niks kan. Hierdoor kun je bij de anderen een hoop frustratie opwekken haha! Het is een leuk spel voor tussendoor en ik zou het zo nog een keer doen. |
~ Yvette, Matthias & Martha
Nadat we een aantal keren een solo spel hadden uitgeprobeerd, werd het weer eens tijd om met z'n allen een spelletje te doen. Tiny Towns is erg populair, maar geen van ons had het gespeeld, dus we wilden wel eens ontdekken wat deze titel ons te bieden had.
In dit spel verzamel je grondstoffen om daarmee gebouwen in jouw stad te bouwen die punten opleveren aan het einde van het spel. Iedere speler krijgt een spelersbord met daarop zestien bouwplaatsen en een monument die alleen hij kan bouwen die op een unieke wijze punten of andere voordelen oplevert. Zeven gebouwkaarten worden klaargelegd. Dit zijn de gebouwen die de spelers dit spel kunnen bouwen in hun stad.
In jouw beurt kies je een grondstof en moet iedereen vervolgens deze grondstof op een vrije bouwplaats op zijn spelersbord plaatsen. Iedereen mag vervolgens een gebouw bouwen, mits de juiste grondstoffen in het juiste patroon op hun spelersbord liggen. Je verwijdert dan de grondstoffen van het spelersbord en plaatst het nieuwe gebouw op één van de velden waar de grondstoffen lagen. Vervolgens mag de volgende speler een grondstof kiezen en zo gaat het spel verder totdat niemand meer grondstoffen kan plaatsen of gebouwen kan/wil bouwen. Alle niet gebruikte grondstoffen worden van de spelersborden gehaald en de punten worden geteld. De meeste gebouwen geven je punten op basis van de indeling van jouw stad en de aanwezigheid van andere gebouwen. Elk leeg veld in jouw stad levert je echter een strafpunt op. Degene met de meeste punten is de winnaar.
Dit spel heeft ook een solovariant. De voorbereiding is gelijk aan die van het spel met meer spelers, maar je schudt nu ook vijftien grondstofkaarten en legt daar drie van open. Dit zijn de grondstoffen waaruit je kunt kiezen. Je kiest één van de drie en legt de bijbehorende grondstof op jouw spelersbord. Je legt de gekozen kaart onder de trekstapel en draait een nieuwe kaart open. Je kunt zo dus altijd uit drie kiezen. Ook nu eindigt het spel als je geen grondstoffen meer kunt plaatsen en geen gebouwen meer kunt/wilt bouwen. Bij een score van meer dan 38 punten mag je je Meester Architect noemen!
| Martha: In ons spel had ik een monument dat me punten gaf voor elke gebouwsoort die ik niet in mijn stad had en tussen de gebouwen lag de taveerne, die je steeds meer punten geeft als je meer taveernes hebt gebouwd. Dit leek me wel een goede combinatie, dus ik nadat ik m'n monument had gebouwd, ben ik vrolijk taveernes gaan neerzetten. Matthias en Yvette waren redelijk behulpzaam in het kiezen van glas, maar hadden geen behoefte aan baksteen. Het gevolg was dat ik bijna elke beurt baksteen koos... waar de anderen iets minder blij mee waren. Uiteindelijk had ik een stad vol taveernes, wat me nipt de overwinning opleverde. Ik vond het spel erg leuk. Aan het begin heb je veel opties en kun je wel iets met de grondstoffen die de andere kiezen, maar al gauw wordt je spelersbord voller en wordt het steeds lastiger om de grondstoffen die je niet meteen kunt gebruiken te plaatsen. Er is een leuke wisselwerking tussen het volgen van je uitgestippelde strategie en het tactisch inspelen op wat je medespelers nu weer gekozen hebben (hoeveel tarwe heeft een mens nu echt nodig?!?). Die middag heb ik het spel mee naar huis genomen om 's avonds nog eens te kunnen spelen. Ook thuis viel het in de smaak, na het eerste potje werd er gevraagd om nog eens te spelen met andere gebouwkaarten. De gebouwen die we hadden, gaven andere mogelijkheden om te scoren en zorgden voor leuke variatie. Onze scores waren een stuk lager, maar het plezier was er niet minder om. De volgende ochtend heb ik ook nog de solovariant geprobeerd. Ook dat vond ik erg leuk, de grondstofkaarten die je draait geven je niet altijd de grondstof die je graag zou willen, waardoor je ook in deze versie een leuke puzzel hebt. Tot Meester Architect heb ik het niet geschopt, ik mag me net Timmerman noemen... Kortom: Tiny Towns is me zeer goed bevallen. Ik snap helemaal waarom dit spel populair is en zou het ook zeker vaker willen spelen. |
| Matthias Ook ik begrijp nu goed waarom dit spel populair is. Het spel ziet er erg leuk uit, maar is vooral veel uitdagender dan ik van te voren dacht. Je moet echt goed puzzelen om jouw stad op een beetje redelijke manier te bebouwen, daarbij zorgen dat je optimaal gebruik maakt van de beschikbare gebouwen en de anderen niet teveel vooruithelpt met jouw grondstofkeuze (of zelfs dwarszit). Vooral dat laatste vind ik een leuk aspect, waardoor ik denk dat ik nooit de Gemeentehuis variant zal proberen waarbij de keuze van de grondstoffen grotendeels door kaarten wordt gedicteerd. |
| Yvette: Dit spel had al eerder mijn interesse gewekt, dus ik was heel blij dat ik het een keer mocht spelen en testen. Het is een spel waarbij je redelijk wat stappen vooruit kan denken, zeker ook omdat je van te voren al redelijk een eigen strategie kunt bepalen. Laat dit nou net iets zijn waar ik minder goed in ben... Ik had op een gegeven moment heel strategisch een gebouw geplaatst en bewust daarnaast nog een vakje leeg gelaten, want daar moest nog een put komen, maar ik had niet genoeg vakjes leeg gelaten om die put daar ook daadwerkelijk te bouwen! Zucht, van je fouten kun je leren... maar daardoor had ik aan het eind redelijk wat minpunten. Al met al vond ik het toch wel een heel tof spel met mooie kaarten, artwork en spelonderdelen. Echt een aanrader! |
~ Yvette, Matthias & Martha
Het is moelijk voor een Roll & Write spel om zich te onderscheiden in de huidige spelletjesmarkt, want er is een explosief aantal van dit type spellen verschenen in de laatste jaren. Geven en Nemen heeft echter een unieke insteek gevonden door je de kans te geven jouw eigen bonus- en scoresheet samen te laten stellen.
In dit dobbelspel begint elke speler met 3 gekleurde kaartjes waarop de bonussen
en scoremogelijkheden staan die ze kunnen verdienen als ze alle vakjes
op het kaartje kunnen invullen. Er worden ook 4 bonuskaarten en 4 scorekaarten in het midden gelegd om de markt te vormen. Dit kunnen bijvoorbeeld bonussen zijn die het getal of de kleur van een dobbelsteen kunnen veranderen en scorekaarten die je punten geven voor elke aangrenzende oranje kaart of elke volledige kleurenset van kaarten.
In jouw beurt werp je de gekleurde dobbelstenen om een combinatie te krijgen waarmee je alle oningevulde vakjes op één van jouw kaartjes in één keer kunt invullen of om gelijke getallen te krijgen waarmee je nieuwe bonus- en scorekaarten kunt kopen uit de markt. Al eerder behaalde bonussen kun je hierbij afstrepen om het resultaat te beïnvloeden.
Je mag (een deel van) de dobbelstenen ook opnieuw werpen als het resultaat je niet bevalt, maar bij de tweede of derde worp mag elke andere speler één van de geworpen dobbelstenen gebruiken om een vakje op zijn eigen kaarten in te vullen. Je moet dus oppassen dat je iemand anders niet verder vooruit helpt dan jezelf.
Uit de markt gekochte kaarten, moet je voor je neerleggen zodat er langzaam een grid van 3x3 kaarten voor je ontstaat. Zodra iemand zijn grid vol heeft, luidt dat het einde van het spel in. Nadat de laatste ronden gespeeld zijn, telt iedereen de punten op die hij verdient met zijn voltooide scorekaarten en wint de speler met de meeste punten.
Het spel heeft ook een solovariant, waardoor je ook in je eentje kunt geven en nemen.
| Matthias Voor mij was de verzadiging bij de Roll & Writes al een tijdje geleden geleden opgetreden, maar het concept van de losse kaartjes met bonussen en scoremogelijkheden intrigreerde mij. Gelukkig bleek dit concept in de praktijk net zo interessant te zijn als het op papier leek. Je moet echt rekening houden met welke kaartjes je koopt uit de markt en waar je ze neerlegt. Tevens bepaalt de snelheid waarmee je de kaartjes koopt hoe snel het spel gaat en hoe flexibel je bent in de beurten van de tegenstanders. Daarnaast zorgt elke keer dat je opnieuw gooit ervoor dat je de tegenstanders meer opties geeft. Dit levert ook een interessant spanningsveld op. Ga je voor het perfecte resultaat door opnieuw te gooien, gebruik je jouw kostbare bonussen om een beter resultaat te krijgen of neem je genoegen met minder? Al met al, is dit één van de weinige Roll & Writes waar ik niet meteen al het gevoel bij kreeg dat ik er snel op uitgekeken zou raken en die ik zelfs zou suggereren om te spelen. En dat is een flinke prestatie! |
| Martha: Ik vind dit een erg leuke roll & write, omdat het een puzzeltje is op meerdere manieren. Je moet slim kiezen welke dobbelstenen je eventueel opnieuw werpt, welk getal je gebruikt van de 2e en 3e worp van je tegenstander(s) en hoe je je grid opbouwt. Hierdoor heb je niet alleen in je eigen beurt interessante keuzes te maken, maar ook in die van je tegenstanders, als ze tenminste niet zo flauw zijn om niet opnieuw te gooien. Gelukkig kun je proberen ze over te halen... Jammer genoeg weten Matthias en Yvette al dat ze niet altijd naar me moeten luisteren. Dit spel wil ik zeker nog een keer proberen en dan ook de solovariant eens doen. PS. Ik heb ondertussen de solovariant geprobeerd en ook deze is erg leuk. Je speelt afwisselend een actieve beurt op dezelfde manier als bij een spel met meer spelers en een passieve beurt. In de passieve beurt gooi je alle dobbelstenen en mag je er 3, 2 of 1 kiezen om in te vullen als je 0, 1 of 2 keer opnieuw gedobbeld hebt in je actieve beurt. Mijn eerste poging ging heel goed, de verschillende opdrachtkaarten pasten heel goed bij elkaar, ik had precies de juiste bonussen en ook het afmaken van de laatste kaart lukte precies. Het volgende potje ging wat minder, nu lukte het allemaal net niet en haalde ik ook niet de opgegeven score. De volgende keer moet ik duidelijk betere keuzes maken... |
| Yvette: Ik sluit me bij de anderen aan! Ook ik heb het niet zo op de roll en write spellen, maar deze is echt anders! Door de uitleg kreeg ik het gevoel dat het een vrij lastig spel was, maar dat viel reuze mee. Als ik een spel voor het eerst speel, dan doe ik maar wat. Beetje uitproberen wat er wel en niet werkt, maar helaas heb ik bij dit spel maar weinig punten gescoord. Er zijn namelijk best veel verschillende manieren waarop je punten bij elkaar kunt sprokkelen. Ik was te veel gefocussed op één ding, de bonus kaarten en niet zo zeer op de kaarten die punten opleveren. Het is echt leuk dat je elkaar ook enigszins dwars kan zitten, want je kunt zien wat de andere spelers nog nodig hebben om de kaartjes compleet te krijgen. Sowieso wil ik dit spel graag nog een keer spelen, want dan pak ik het heel anders aan! |
~ Yvette, Matthias & Martha
Het gebeurt niet vaak, maar vandaag ben je nodig. Jouw jarenlange training als Hostage Negotiator is nodig om onschuldige gijzelaars te redden!

In dit spel neem je het op tegen een gijzelnemer die nog onbekende eisen heeft en zijn gijzelaars bedreigt. Jij moet moet hem praten om de situatie te de-escaleren en ideaal gezien zorgen dat er een geweldloos einde komt aan de gijzeling. Dat doe je door kaarten uit te spelen waarmee je conversatiepunten verdient. Met deze conversatiepunten kun je namelijk weer nieuwe en betere kaarten kopen die je bijvoorbeeld de mogelijkheid geven om gijzelaars te redden.
De gijzelnemer zal echter niet altijd goed reageren op jouw gesprek. Je moet namelijk na elke gespeelde kaart de dobbelstenen gooien om te bepalen hoe succesvol jouw gesprek is. Als het niet volledig succesvol is (en soms zelfs als het wel volledig succesvol is), dan zal er irritatie optreden bij de gijzelnemer. Dit kan ervoor zorgen dat je later minder dobbelstenen mag gooien of zelfs een gijzelaar het leven laat. Je moet dus ook kaarten uitspelen om de gijzelnemer in een betere stemming te krijgen voordat je in een neerwaartse spiraal tegenkomt.
Nadat je jouw kaarten voor een ronde gespeeld hebt, wordt er een gebeurtenis open gedraaid. Deze kaarten zullen de gemoedstoestand van de gijzelnemer negatief beïnvloeden, nieuwe eisen introduceren, gijzelaars bedreigen, etc. Hoe dan ook, het zal jouw leven meestal niet makkelijker maken.
Je zult alleen de gijzelsituatie succesvol beëindigen als je het voor elkaar krijgt om minstens de helft van de gijzelaars te redden en de gijzelnemer zich overgeeft of gevangen wordt. En zelfs dan is het weer wachten op het volgende telefoontje, want er zullen ongetwijfeld nieuwe gijzelsituaties ontstaan in deze hectische maatschappij.
| Martha: Naar aanleiding van het idee om een reeks blogs te plaatsen over solospellen kwam ook dit spel ter sprake. Matthias wilde het mij wel uitleggen en al snel kon ik proberen de gijzelaars te redden. Jammer genoeg was mijn eerste potje een ramp. Na een paar ronden waren er al vier slachtoffers en had ik verloren. Hierdoor kreeg ik de indruk dat het wel erg veel geluk was en je heel weinig invloed kon uitoefenen op het verloop van je onderhandelingen. Tot overmaat van ramp had ik ook nog een regel gemist, wat zeker niet hielp. Al met al geen heel positieve ervaring en ik had dan ook niet verwacht dit spel ooit nog weer te zullen spelen. Maar toch liet het spel me niet los, ik had meerdere momenten waarop ik er weer aan moest denken. Zou die gemiste regel veel invloed hebben gehad? Wat als ik nu eens meer voor die kaarten zou gaan? Dus vandaag heb ik het nog een keer geprobeerd en een andere aanpak geprobeerd (met de correcte regel). Het is me niet alleen gelukt om de meerderheid van de gijzelaars te redden, maar de schurk is ook gepakt! En misschien wel het belangrijkste: ik vond het erg vermakelijk om te doen. Er waren interessante keuzes te maken en de dobbelsteenworpen voelden niet meer als puur geluk maar voegden een leuke spanning toe, wat goed bij het thema past. Ik ben blij dat ik het spel een tweede kans heb gegeven en zou ook zeker nog wel eens een andere gijzelnemer willen proberen te verslaan. |
| Matthias Dit is één van de eerste solospellen die ik gekocht heb omdat ik het zo'n uniek thema vind en ik iets korts zocht om af en toe tussendoor te spelen in mijn vakantie. Initieel voelt dit spel alsof het heel geluksafhankelijk is, maar al snel ontdek je dat er veel meer ruimte is voor het nemen van moeilijke besluiten dankzij enkele subtiele regeltjes. Ik merkte dat ik er langzaam beter in werd en beter om kon gaan met de steeds wisselende eisen om toch de gijzeling tot een goed einde te brengen. Dat is het moment dat ik overstapte een nieuwe gijzelnemer. Wederom werd ik verbaasd door de diepgang van het spel, want je moet duidelijk een heel andere aanpak hebben bij andere gijzelnemers. Elke gijzelnemer heeft namelijk een ander uitgangspunt en achtergrondverhaal dat duidelijk van invloed is op het spelverloop. |
~ Matthias en Martha
In Pocket Landship ben je de commandant van een tank en probeer je het gevecht te overleven. Je kiest voor aanvang van het spel jouw tank (een chassis, kanonnen en een ondersteuning) en negen vijanden om het tegen op te nemen. De vijanden worden geschud en gedekt neergelegd in drie rijen van drie. De voorste rij wordt opengedraaid, deze kunnen worden aangevallen, maar zullen jou ook aanvallen.

Elke ronde gooi je je dobbelstenen en wijs je er één toe aan elk onderdeel van jouw tank. Hiermee kun je bijvoorbeeld de vijand schade toebrengen, jezelf beschermen, of schade aan jouw tank repareren. Daarna gooi je de dobbelstenen voor de vijanden en wijst deze in waarde oplopend toe aan de vijanden (van links naar rechts). De actie die hoort bij de waarde van de toegewezen dobbelsteen wordt telkens uitgevoerd. De vijanden kunnen jou bijvoorbeeld schade doen, maar ook van plek wisselen, of terugtrekken en repareren.
Als jouw kanonnen of chassis wordt uitgeschakeld, dan verlies je direct het spel. Als jouw ondersteuning wordt uitgeschakeld of als er nog maar drie vijanden over zijn, dan begint het laatste gevecht. Er kunnen dan geen reparaties meer uitgevoerd worden en dit gevecht bepaalt of je de strijd zal winnen.
| Martha: Van te voren had ik totaal niet verwacht dat ik dit een leuk spel ging vinden. Het thema is totaal niet aan mij besteed en ook afbreken/vernietigen en vechten behoren niet tot mijn favoriete spelmechanismen. Desondanks vond ik mijn halve probeerpotje zo leuk, dat ik meteen ook zelf een exemplaar heb gekocht. Je hebt elke ronde interessante keuzes te maken bij het toewijzen van de dobbelstenen. Er is een geluksfactor, maar je hebt voldoende mogelijkheden om daarmee om te gaan. Ik heb alleen nog maar gespeeld met de aanbevolen opstelling voor het eerste spel en er zijn nog een hoop andere opties. Niet alleen kun je een andere tank kiezen, maar er zijn ook nog een boel andere vijanden om het tegen op te nemen. Bovendien kun je ook nog in zes scenario's een verhaallijn beleven. Ik verwacht dan ook nog lang plezier van dit spel te gaan hebben. |
| Matthias In tegenstelling tot Martha, vind ik het thema wel leuk. Het doet me denken aan Scythe dat hoog in mijn top 20 staat, mede door de wereld en illustraties. Het thema en het spelidee zorgden er voor dat ik dit spel voor mijzelf had aangeschaft, ondanks dat ik niet zo vaak solospellen speel. En ik heb geen spijt van mijn keuze. Het toewijzen van de dobbelstenen aan de verschillende delen van jouw tank en de reacties van de tegenstanders, zorgen voor een leuke puzzel die thematisch gezien goed stand houdt. Ook heb ik zin om andere tanks te bouwen en het op te nemen tegen de vele andere vijanden die het spel nog in petto heeft. |
~ Matthias en Martha
We hebben gisteren het spel Noctiluca gespeeld. In het bordspel Noctiluca duiken spelers om de beurt in het diepe water om zeldzame en prachtige Noctiluca (dobbelstenen) te vangen. Spelers verzamelen deze waardevolle wezentjes in kruiken.
Je verdient punten door je kruiken precies met de juiste kleuren dobbelstenen te vullen, de waarde van de dobbelsteen maakt hierbij niet meer uit. Als je een kruik hebt gevuld, leg je deze aan de kant en mag je een nieuwe kruik pakken van één van de vier stapels. Elke gevulde kruik levert je ook een bonusfiche van deze soort kruik op. Deze fiches worden steeds meer waard, maar je kunt ook gaan achterlopen als je te lang wacht.
Aan het eind tel je alle punten op van jouw kruiken en scoringsfiches. Vervolgens controleer je wie de meerderheid heeft van elk type scoringsfiche en worden de overgebleven fiches als enkele punten verdeeld over de spelers die de meerderheid hebben. De laatste (en belangrijke) klapper is de kleur waar jij in het geheim voor speelt. Elk vakje in jouw kleur op de door jou verzamelde kruiken levert je namelijk een bonuspunt op. Tel alles op en roep de winnaar uit van dit vlotte spel.
Hoewel Noctiluca een beetje buiten onze huidige reeks artikelen over solospellen lijkt te vallen, hebben we toch er voor gekozen om dit leuke spel nu te beschrijven. In de regels wordt namelijk een leuke, puzzel-achtige solovariant beschreven die je met dit spel kunt spelen.
| Matthias Noctiluca is echt één van de meest eenvoudig uit te leggen spellen die ik ken en dat is één van de belangrijkste charmes van het spel. Een andere is dat het er intrigrerend uitziet als een pallet met kleurrijke dobbelstenen. Dit zorgde er voor dat ik het spel meerdere keren kon en mocht demonstreren aan onze klanten en dit was altijd een succes. Het hierboven beschreven spelletje was echter de eerste keer dat ik het spel zelf van begin tot einde speelde en ik moet zeggen dat het lastiger is dan ik dacht om een goede score bij elkaar te puzzelen. Dat is goed, want een spel moet natuurlijk wel uitdagend zijn. De volgende keer wil ik dan ook zeker beter letten op de meerderheden en de geheime kleuren van andere spelers om een betere score te halen. |
| Martha: Dit spel is een leuk puzzeltje om te kijken waar je jouw pion moet zetten om precies de juiste kleuren dobbelstenen te verzamelen om je kruik(en) te vullen, zonder dat je iets weggeeft aan je medespelers. Aan het begin van de ronde zijn er een boel opties. Aan het einde van de ronde is je keuze beperkter, maar ook dan is er nog genoeg om over na te denken. Ook het kiezen van een nieuwe kruik als je er één vol hebt, heeft invloed. Ik vind het bijvoorbeeld handig om alle kleuren dobbelstenen kwijt te kunnen, maar je wilt natuurlijk ook zoveel mogelijk jouw eigen kleur hebben. Maar misschien moet je ook wel gaan voor die kruik die je mogelijk de meerderheid in één van de kleuren fiches geeft? Met eenvoudig regels geeft dit spel je een heleboel mogelijkheden en het speelt toch lekker vlot weg. Zeker een aanrader wat mij betreft! |
| Yvette: Ik houd wel van spellen die er mooi uit zien, zo is dit er ook zeker één. De vele gekleurde dobbelstenen maken het spel erg aantrekkelijk en het is nog leuk om te spelen ook! Het is vrij gemakkelijk uit te leggen en te spelen, maar toch moet je goed opletten en concentreren, want als iemand anders zijn pion op jouw uitgedachte plekje zet, moet je opeens snel omschakelen en alles opnieuw bekijken en berekenen. Het aspect waarbij iedereen een geheime kleur heeft om punten mee te scoren vind ik ook leuk gevonden, want dat kan op het eind jouw troef zijn om toch nog te kunnen winnen! |
~ Yvette, Matthias & Martha