Normaal gesproken gaat deze column over spelletjes die we hier op het werk uitgeprobeerd hebben, maar natuurlijk spelen we ook vaak in het weekend spelletjes. Afgelopen weekend was helemaal perfect daarvoor, want we gingen met een grote groep vrienden en bijbehorende kinderen er een weekendje tussenuit. Veel van onze vrienden zijn ook spelletjesliefhebbers, dus het leek ons leuk om eens te kijken wat er dan zoal wordt gespeeld.

Tiny Towns is een heel handig spel voor grotere groepen met een mix van spellenliefhebbers en mensen die af en toe een spelletje spelen. Het spel heeft een korte speelduur, is zeer eenvoudig uit te leggen, maar de puzzel op jouw bordje wordt snel genoeg uitdagend om het spannend te houden. Tevens zorgen de vele verschillende mogelijke combinaties van gebouwenkaarten ervoor dat je, zelfs als je het spel al veel gespeeld hebt, telkens weer op een andere manier uitgedaagd wordt.

Wil je toch wat meer (inter)actie dan puzzelen op jouw eigen bordje? Probeer dan een missie te vervullen in Magic Maze. In dit spel mag elke speler maar één of twee taken uitvoeren (bijvoorbeeld pionnen naar rechts bewegen en roltrappen nemen), dus je moet samenwerken om de missie succesvol te beëindigen. Je staat daarbij echter onder constante tijdsdruk en mag nauwelijks met elkaar communiceren. Dat betekent echter niet dat de spelers in stilte aan tafel zitten. Je bent constant bezig en er worden meer dan eens kreten van verbazing en opwinding geslagen.

Waar Magic Maze al het groepsgevoel stimuleert, leer je elkaar pas echt kennen in A Fake Artist Goes to New York. Iedereen tekent om beurten een lijn om gezamelijk iets uit te beelden, maar het wordt al snel duidelijk dat niet elk brein hetzelfde werkt. Wat voor de één heel logisch is, wordt door een ander totaal niet begrepen. Het helpt ook niet dat één van de tekenaars geen idee heeft wat er getekend moet worden. Komt deze speler er mee weg, omdat niemand meer snapt wat er in vredesnaam op papier staat?

Als je groep een mix is van kinderen en volwassenen, dan vallen sommige spelmechanismen zoals bieden en draften al snel af omdat het voor een kind lastig inschatten is wat andere spelers graag willen. Bij Draftosaurus lijkt dit probleem echter niet zo aanwezig te zijn en het was verrassend om te zien hoe oud en jong dit spel zonder al te veel hulp en instructie konden spelen.

Zijn de kinderen nog wat jonger en wil je graag voorkomen dat je eindeloos de geijkte kaartspelletjes zoals UNO of Skip-Bo moet spelen? L.A.M.A. biedt hetzelfde gevoel als deze spelletjes, maar dan op een veel vlottere en interessantere wijze. Wij hopen dat dit gauw de eerder genoemde klassiekers vervangt.

Heb jij ook favoriete spelletjes voor dergelijke gelegenheden? Laat hieronder dan een berichtje achter met jouw favoriete spel voor een dergelijke gelegenheid en stuur ons ook even een emailtje als je jouw reactie geplaatst hebt. We zoeken dan over één week de leukste reactie uit en belonen deze met een gratis spelletje.