The Castles of Burgundy staat al jarenlang bekend als een klassieker onder de spellenliefhebbers en er zijn zowel een kaartspelversie als een dobbelversie van verschenen. Toch werd ineens The Castles of Tuscany aangekondigd en werd gesuggereerd dat dit spel gebaseerd was op zijn illustere voorganger. Aan ons om te ontdekken of dat daadwerkelijk zo is en of het ook echt iets nieuws toevoegt.
Iedereen krijgt in dit spel een spelersbordje en 3 regioborden die naar keuze aan elkaar worden gelegd tot één regio. Iedereen plaatst vervolgens zijn startkasteel op één van de donkergroene velden in de eigen regio. Daarnaast ontvangt iedereen zijn eigen setje regiotegels die in 3 stapels van 7 stuks op de velden van zijn spelerbordje worden gelegd. De 2 puntentellingsfiches van elke speler worden op veld 0 van het groene en rode puntenspoor gelegd. Elke speler begint het spel met 5 regiokaarten en een bonustegel naar keuze die hem een permanent voordeel oplevert (hierover later meer). Al het andere algemene speelmateriaal wordt in het midden neergelegd en er worden 8 regiotegels open gedraaid in een display.
Als je aan de beurt bent, mag je één van deze drie acties uitvoeren:
Het plaatsen van een regiotegel vormt het hart van het spel, want dit levert zeer belangrijke effecten op die jou verder vooruit helpen in de opbouw van jouw regio. Welk effect is afhankelijk van de kleur/soort van de regiotegel:
Het plaatsen van een regiotegel is tevens waarmee je de bulk van jouw punten verdient. Als je namelijk een gelijkgekleurd gebied in jouw regio helemaal volbouwt met regiotegels, dan ga je 1, 3 of 6 punten vooruit op het groene puntenspoor (afhankelijk van of dit gebied 1, 2 of 3 velden groot is). Tevens ga je nog verder vooruit op het groene puntenspoor als jij als eerste alle gebieden van dezelfde kleur in jouw regio bebouwd hebt. Deze bonus wordt daarna verlaagd voor de andere spelers en verdwijnt helemaal nadat de verlaagde bonus door iemand is verdiend. Hoe eerder je deze verhogingen op het groene puntenspoor voor elkaar krijgt, hoe beter. Je krijgt namelijk in elk van de drie telronden de actuele punten op het groene puntenspoor bijgeschreven op jouw rode puntenspoor en jouw groene puntenspoor wordt daarna niet teruggezet op 0.
Na de derde telling volgt nog een kleine telling waarbij iedereen nog een punt krijgt voor overgebleven regiotegels, jokertegels, marmer, arbeiders en elke 3 kaarten in zijn hand. Wie dan de meeste punten op het rode puntenspoor verzameld heeft, wordt uitgeroepen tot de machtigste persoon van Toscane.
| Matthias Ik ben een groot fan van The Castles of Burgundy, maar misschien nog wel meer van het kaartspel. Het kaartspel bereikt naar mijn mening namelijk 75% van de ervaring van het bordspel met 50% van de regels en speelduur. Toen ik de regels van The Castles of Tuscany las, kreeg ik wederom het gevoel dat The Castles of Burgundy tot zijn essentie gedistilleerd werd in een paar andere spelmechanismen, dus was ik erg benieuwd hoe dit zich zou verhouden tussen het kaartspel en het bordspel. Tijdens het spelen van The Castles of Tuscany herkende ik direct de wortels van The Castles of Burgundy. Alles speelt echter net wat soepeler weg en de regels zijn duidelijk simpeler uit te leggen. De beurten zijn ook vlotter omdat iedereen maar kan kiezen uit 3 acties (in plaats van 4) en omdat iedereen maar 1 actie per keer uitvoert (in plaats van 2). De twee verschillende puntensporen zijn niet echt vernieuwend, maar passen hier heel goed en geven op elegante wijze dezelfde tijdsdruk die je in The Castles of Burgundy altijd voelt. Daar staat tegenover dat je wel iets aan thema inlevert (op een spel dat al niet bekend staat om zijn aansprekende thema) en het daardoor iets mechanischer aanvoelt. Hierdoor ben ik bij The Castles of Tuscany duidelijk meer gefocust op de puzzel dan op het thema dan ik bij de voorganger was. Dit resulteert er in dat ik The Castles of Tuscany zie als een prima alternatief voor The Castles of Burgundy wanneer je minder tijd hebt of een net wat simpeler spel wilt spelen. Het kaartspel wordt hiermee echter niet vervangen, want dat geeft mij een meer thematisch gevoel in ongeveer dezelfde speelduur en het is maar ietsje complexer. Dat moet je echter zeker niet als een direct nadeel voor The Castles of Tuscany zien, want het Castles of Burgundy kaartspel is bij mij, samen met Star Realms, het hoogst gewaardeerde kaartspel in mijn hele collectie. |
| Martha: Ruim zes jaar geleden kwam Matthias heel enthousiast met een (voor mij) nieuw spel aanzetten: Castles of Burgundy. Ik hou wel van eurospellen waarbij je lekker op je eigen bordje dingen aan het bouwen bent, dus hij verwachtte echt een spel voor mij meegebracht te hebben... Helaas was dit totaal niet mijn ding. Ik vond het saai, te lang en langzaam. Het prutsen op je eigen bordje was niet genoeg om dit goed te maken. Een jaar of drie later waren we een weekendje weg met een vriendengroep en een van de spelletjes die daar gespeeld werd, was Castles of Burgundy: The Card Game. Wederom een spelletje wat in mijn straatje zou moeten passen, maar ja, die ervaring met het bordspel was ik nog niet vergeten... Nu kan Matthias goed lullen, dus met wat overredingskracht moest ik er toch aan geloven: we gingen het kaartspel proberen! Met succes, want dit vond ik juist heel leuk. Het speelt vrij vlot, je hebt interessante keuzes en de geluksfactor is prima te managen. We hebben dit dan ook nog vaak en met veel plezier gespeeld. Toevallig zijn er weer ongeveer drie jaar verstreken en was er wederom een nieuwe titel in deze reeks: Castles of Tuscany. Hoewel ik niet meer zo sceptisch was als bij het kaartspel, had ik toch wel mijn twijfels. Zou het weer zo'n langdurige, saaie boel worden? Of zouden de veranderingen juist zorgen voor een vlotter spel? Gelukkig was dat laatste zeker het geval. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik te lang op m'n beurt moest wachten of dat er geen interessante beslissingen te nemen waren. Het prutsen op je bordje om te proberen om slim gebouwen neer te zetten die je weer extra mogelijkheden opleveren, is een leuk puzzeltje. Ik vond het jammer dat zowel in het trekken van de kaarten als in het verkrijgen van nieuwe tegels toch wel een behoorlijke geluksfactor zat. Het is een aantal keer gebeurd dat iemand bij het aanvullen van de display precies die gewilde tegel draaide waar iedereen op zat te wachten, die dan vervolgens naar de linkerbuur ging. Mazzel voor die persoon, pech voor de rest... Al met al heb ik me best vermaakt en zou ik Tuscany ook best nog eens spelen als iemand dat graag wil. Maar als ik zelf mag kiezen, zal ik altijd voor het kaartspel gaan. |
| Yvette: Het begint een beetje voorspelbaar te worden, maar ook dit spel was weer geheel nieuw voor me. Ik ken geen enkele van de andere, vergelijkbare spellen die Matthias en Martha zojuist hebben benoemd. Dus ik stap er weer blanco in... Ik vond het een super leuk puzzel spel! Er waren allerlei poppetjes, blokjes en schijfjes om mee te knooien wat mij altijd aanspreekt. En nog voordat het spel goed en wel begonnen was, mocht ik al gelijk aan de puzzel om m'n drie regioborden zo effectief mogelijk aan elkaar te leggen. Je weet al dat je een bepaald aantal punten krijgt voor de hoeveelheid vlakken in dezelfde kleuren, dus probeer je zo vaak mogelijk drie keer de zelfde kleur bij elkaar te krijgen. Dat was nog niet eens zo gemakkelijk... Door de uitgebreide uitleg leek het me in het begin een vrij ingewikkeld spel, maar niks was minder waar. Het speelt vrij makkelijk weg en je hebt genoeg opties om je mee bezig te houden. Ik was begonnen om zo snel mogelijk een lijn van links naar rechts te leggen op mijn bordje, zodat ik snel van één kleur alle vakjes kon bedekken. Helaas ging dat niet zo snel als ik wilde, je mag namelijk (meestal) maar één actie per beurt doen. Kaarten pakken, een tegel pakken óf een tegel leggen. Dit ging veel te traag, waardoor ik op een gegeven moment van die strategie afstapte en me meer ging focussen op de grotere (2 of 3) gebieden van een aaneengesloten kleur. Ik vind het wel een aanrader, zeker omdat ik als beginnend speler er weinig moeite mee had. Juist daarom zou ik het spel nog wel eens willen spelen. Dan zou ik beter opletten op wat de andere spelers doen, om misschien toch iets meer te dwarsbomen wanneer mogelijk. |
~ Matthias, Martha & Yvette