Polders is een nieuw flip & write spel, maar hoe onderscheidt deze zich van de vele andere spellen in het genre? Tijd om het eens uit te proberen!

Geef elke speler een polderbord en een gekleurde stift. Schudt de polderkaarten en de opdrachtkaarten. Leg twee opdrachtkaarten open. Leg het scorespoor met de scoreblokjes klaar en je kunt al beginnen.
De startspeler trekt drie polderkaarten en iedereen kiest één van de vormen op de polderkaarten om te tekenen op hun polderbord. Hierbij kies je zelf of je tuinen, akkers of molenvelden tekent, maar alle vakjes die je tekent, moeten dezelfde vulling krijgen. Je mag aan een weg of aan andere velden in jouw kleur tekenen. Alleen als je geen van de vormen kunt tekenen, moet je één vakje invullen.
Als je een gebouw opvult met het bijbehorende landschap (tuinen voor buitenplaatsen, molenvelden voor windmolens en akkers voor boerderijen), kun je punten scoren aan het eind van het spel. Je krijgt punten voor het aantal vakjes met de juiste vulling keer het aantal gebouwen met de juiste vulling in hetzelfde gebied. Dat betekent echter niet dat je gewoon zo groot mogelijke gebieden moet maken met dezelfde vulling. Als je gebied namelijk 6-10 vakjes groot is, deel je de punten door 2 en bij meer dan 10 vakjes deel je ze door 4.
Als iedereen klaar is met tekenen, geef je je polderbord naar links door. De volgende polderkaarten worden opengedraaid en iedereen tekent weer één van de vormen op het polderbord dat ze net ointvangen hebben. Na vijf keer doorgeven eindigt de ronde en worden de polderkaarten opnieuw geschud voor de volgende ronde. Aan het begin van ronde twee, drie en vier wordt een extra opdrachtkaart opengedraaid. Na vijf rondes van vijf beurten eindigt het spel en worden de punten geteld voor al jouw gebieden. Verder krijg je bonuspunten of strafpunten voor de opdrachtkaarten die dit spel gelden. Als alles opgeteld is, dan wint de speler met de meeste punten.
| Yvette: Ik vond het een leuk spel. Het lijkt me vrij lastig om een Flip/Roll 'n Write te bedenken die weer anders is dan de anderen, maar dat is bij deze goed gelukt. Ik ken geen andere Flip/Roll 'n Write waarbij je constant je spelersbordje met elkaar moet wisselen. Juist omdat dit nieuwe element er inzat, maakte het weer uniek. Het spel is in het begin vrij eenvoudig, je hebt nog alle ruimte om makkelijk de vormen van de polderkaarten op je bordje te tekenen. Op dit moment kun je direct al beginnen met elkaar te dwarsbomen, maar in dit ene potje tegen Martha heb ik dat niet veel gedaan. Zodra de bordjes voller raken, wordt het steeds lastiger om nog strategisch de vormen te plaatsen. Ik vind wat dat betreft het begin en midden van het spel het leukst, omdat je dan elkaar het makkelijkst nog dwars kan zitten, zonder dat je daarbij je eigen plannen dwarsboomt. We hebben het spel vandaag met z'n drieën gedaan, dat maakte het weer heel anders. Er veranderd per ronde meer, de bordjes worden sneller opgevuld en het duurt langer voor je aan je eigen gebiedje verder kan uitbreiden indien nodig. Er is gewoon een hoop meer om rekening mee te houden. Wel irritant dat de persoon vóór mij elke keer de goede plekjes inpikte! 1x Raden wie dat was ;-) Het spel speelt vrij vlot weg en wat ik ook wel een interessant punt vind; ieder spelersbordje heeft een andere vorm polder. Je kunt dus niet (per ongeluk) precies hetzelfde tekenen als een andere speler. Ik ken leukere Roll/Flip 'n Write spellen, dus ik weet niet zeker of ik deze weer snel zou kiezen. Maar als iemand anders zou vragen of ik mee zou doen, zal ik zeker geen nee zeggen. |
| Martha: Dit soort spelletjes vind ik eigenlijk altijd leuk, het puzzelen op hoe/waar je het beste de vormen kunt tekenen is echt iets voor mij. In Polders speel je niet op je eigen bordje, iedereen levert zijn bijdrage in alle polders. Dit zorgt ervoor dat je elke keer moet afwegen of je voor je eigen punten gaat, of probeert de ander(en) te blokkeren. Idealiter doe je natuurlijk beide! Het was even wennen om steeds het bordje door te geven, maar dit zorgde juist ook wel voor leuke dingen. Je kunt namelijk een beetje plannen, maar omdat je maar om de x beurten hetzelfde polderbordje hebt, ben je ook afhankelijk van wat de ander(en) doen. Met twee spelers vond ik dit wel goed werken, in de eerste beurten was ik aan het proberen zelf iets op te bouwen, vooral gebiedjes van vijf groot met minstens één juist gebouw, later ging ik meer voor het voorkomen van punten bij Yvette. Ik ben benieuwd hoe dit met meer dan twee spelers is, verandert er dan niet teveel voordat je weer aan de beurt bent? We hebben het ondertussen ook met z'n drieen gespeeld, wat ik ook erg goed vond werken. Je hebt wel iets minder kansen op de gebouwen die je eerder niet hebt gekozen, omdat er nu twee anderen zijn die er met de buit vandoor kunnen gaan. Eigenlijk maakt dat de keuzes alleen maar interessanter. Omdat iedereen tegelijk aan het tekenen is, blijft het een vlot spel. Ik had geel en dit was niet altijd even duidelijk, zeker niet als je per ongeluk een beetje over het getekende wreef. Yvette had rood, dit was goed zichtbaar en ook de andere kleuren lijken een stuk duidelijker toen we dat even probeerden na het spelen. In onze tweede poging hadden we ipv geel, groen en zwart gekozen. Groen werkt prima, maar waar geel iets te onzichtbaar is, is zwart zo donker dat je de gebouwen waar je overheen tekent niet goed meer kunt zien. Het spel is prima speelbaar, maar je moet bij sommige kleuren net iets beter kijken om te zien wat iemand aan het proberen is. |
| Matthias We hebben in deze column al veel verschillende Roll/Flip 'n Write spellen behandeld en het wordt steeds lastiger voor deze spellen om zich te onderscheiden van de rest. Polders probeert dit te doen door een uniek aspect van Cartographers (het doorgeven van jouw tekenblok) als centraal mechanisme te kiezen. Dat gaat zelfs zo ver dat je eigenlijk helemaal geen eigen schrijfblok hebt, maar jouw bijdrage invult op constant roulerende schrijfblokken. Dat zorgt voor een leuke extra dimensie aan het verder vrij bekende concept, want je moet constant rekening houden met wat de andere spelers kunnen doen en je wordt ook steeds geconfronteerd met wat de andere spelers inmiddels hebben gedaan. Hierdoor voelt het spel veel minder solitair dan andere Roll/Flip 'n Write spellen, maar het betekent ook dat je veel moet schakelen. Hierdoor is het lastig om overzicht te houden voor het vervullen van veel opdrachten (bijvoorbeeld het hebben van de meeste molens aan het einde van het spel. Ik was eerst bang dat het hierdoor te chaotisch zou aanvoelen, maar halverwege mijn eerste spelletje raakte ik er al aan gewend. Ik heb het eerste spelletje met twee spelers niet gespeeld, dus ik kan daar weinig over zeggen. Het spelletje met drie spelers was erg leuk, maar ik heb het idee dat het soms net iets te lang kan doorgaan waardoor je in de laatste ronden nog wat kleine puntjes aan het verzamelen bent in plaats van dat je dan juist een groter project net op tijd afrondt. Daar is op zich niets mis mee, maar ik vind het vaak net iets spannender als de puzzelstukjes in de laatste ronde precies op hun plaats vallen. Dat gezegd hebbende: Polders zou ik zeker nog vaker willen spelen om alle opdrachten verder te ontdekken. |