Vorig jaar op Essen was Nova Luna een spelletje wat me leuk leek om eens te proberen. Het zag er leuk uit, het is een Rosenberg en het is een puzzeltje, allemaal zaken die mijn interesse wisten te wekken. Gelukkig lukte het ook om het spel te proberen en we hebben het na de demo ook meteen aangeschaft, want het bleek erg vermakelijk. Nadat we het ook een keertje met Yvette hadden gespeeld, vonden we het allebei tijd om deze titel ook eens met Matthias te proberen...
Aan het begin van het spel worden de tegels geschud en op gedekte stapels gelegd. Het bord wordt in het midden gelegd en de maan wordt op de beginpositie gezet. Vervolgens worden rondom het bord tegels open neergelegd en zetten de spelers één van hun schijfjes op het maanspoor bij de maan. De overige schijfjes vormen de voorraad van de speler.
De speler die achteraan op het maanspoor staat (of bovenop ligt als er meerdere schijfjes op dezelfde plek liggen), is altijd aan de beurt. In jouw beurt pak je één van de drie volgende tegels vanaf de maan en zet je jouw steen op het maanspoor zoveel plaatsen vooruit als het getal op de tegel, waardoor andere mensen zeer waarschijnlijk hierna eerst weer aan de beurt zijn. Als er in jouw beurt nog maar twee of minder open tegels om het bord liggen, mag je ervoor kiezen om eerst de tegels aan te vullen met nieuwe tegels van de stapels voordat je een tegel kiest.
Je legt de gekozen tegel vervolgens voor je neer, waarbij deze orthogonaal moet grenzen aan jouw eerder geplaatste tegels. Daarna kijk je of je opdrachten op jouw tegels voltooid hebt. De opdrachten op een tegel worden weergegeven in de vorm van een cirkeltje met gekleurde stippen. Elke stip geeft aan welke kleur tegel je orthogonaal naast deze tegel moet plaatsen om de opdracht (deels) te vervullen. Als een tegel bijvoorbeeld een opdracht met 1 blauwe, 1 gele en 1 rode stip heeft, dan moet je direct naast deze tegel 1 blauwe, 1 gele en 1 rode tegel plaatsen om deze opdracht te vervullen. Als er meerdere stippen in dezelfde kleur in een opdracht staan, dan moet je (een reeks van) tegels in de juiste kleur aan één of meerdere zijdes leggen om de opdracht (deels) te vervullen. Zo kun je bijvoorbeeld een opdracht met 3 blauwe stippen vervullen door aan drie verschillende kanten een blauwe tegel te leggen, maar ook door een blauwe tegel aan één kant en een aaneengesloten reeks van 2 blauwe tegels aan een andere kant te leggen of zelfs een reeks van 3 blauwe aaneengesloten tegels aan één kant te leggen.
Als je slim puzzelt, dan kun je zelfs meerdere opdrachten in één keer vervullen. Dat is belangrijk, want elke keer dat je een opdracht vervult, plaats je één van jouw schijfjes op de opdracht om hem af te dekken en de winnaar van het spel is degene die als eerste al zijn schijfjes geplaatst heeft.
Nova Luna heeft ook een solovariant. Je verdeelt daarbij jouw schijfjes in een stapel van acht en een stapel van dertien voor de twee verschillende fases.
Er worden tegels om het bord gelegd zoals in het spel voor meer spelers. In de eerste fase probeer je met behulp van de tegels om het bord zo snel mogelijk alle acht de schijfjes uit je eerste stapel te plaatsen. De regels voor het pakken en plaatsen zijn ongewijzigd. Als je alle acht schijfjes geplaatst hebt, tel je de getallen op de geplaatste tegels op en noteer je dit getal. Als je niet alle schijfjes hebt kunnen plaatsen, tel je tien op bij dit getal per overgebleven schijfje.
Nu vul je de tegels om het bord weer aan en begint de tweede fase. Je neemt weer tegels en probeert de rest van jouw schijfjes te plaatsen. Het spel eindigt nu als je alle schijfjes geplaatst hebt of de tegels op zijn. Je telt nu wederom de getallen op de in deze fase geplaatste tegels op (eventueel verhoogd met tien per overgebleven schijfje) en telt daarbij het getal uit de eerste fase op. Als je onder de honderd blijft, dan win je het spel.
Yvette: Eindelijk hebben we tijd gemaakt om Nova Luna te spelen. Ik heb het al vaker gespeeld en het leek Martha en mij leuk om het dit spel op te nemen in de Games@Work blog. Wat ik met name leuk aan vind aan Nova Luna is dat het zo makkelijk lijkt, maar naarmate je verder puzzelt wordt het steeds lastiger en lastiger. Je probeert enigszins vooruit te plannen met de opdrachten die je al voor je hebt liggen, maar je moet dan maar net het geluk hebben dat je de juiste kleur tegel mag pakken. Zo niet, dan zorgt dat voor grote irritatie. Zeker als net iemand "jouw" tegen voor je neus wegkaapt grrrr! De solo variant heb ik nog niet geprobeerd, maar dat wil ik spoedig wel gaan doen. De uitleg van Martha over de solo variant heeft m'n enthousiasme verder aangewakkerd. Juist omdat het spel solo én met meerdere mensen is te spelen maakt het een echte aanrader! |
Martha: Dit is echt een leuk puzzeltje. Ik heb al heel vaak een potje solo gespeeld, wat eigenlijk altijd uitloopt op drie potjes, omdat dan ongeveer alle tegels gebruikt zijn en het lekker vlot speelt. Het is leuk om te proberen om zo slim mogelijk de tegels te plaatsen en daarbij goed rekening te houden met welke tegels je later nog gaat krijgen. Ook met meer spelers vind ik dit een erg leuk spelletje. Je hebt dan opeens iemand anders die misschien 'jouw' tegel afpakt, of juist een tegel pakt die net verder ligt dan de tegel die jij wilde, waardoor deze tegel voorlopig onbereikbaar is. En ook de keuze van de tegel en de hoeveelheid stapjes die erbij hoort kan lastig zijn. Want wil je die goeie tegel die je veel kost, of neem je toch een minder goede, maar goedkopere tegel zodat je sneller en/of vaker aan de beurt komt? Het feit dat het een race is, zorgt ervoor dat je niet alleen op je eigen speelveld moet letten, maar ook een beetje in de gaten moet houden wat de anderen aan het doen zijn (hoe kun je ze anders effectief dwars zitten ;)). |
Matthias Ik zal eerlijk zijn: ik was niet super enthousiast om dit spel te proberen. De doos en het grafische design spreken me om de één of andere reden niet aan en het 'thema' doet me helemaal niets. Toch waren zowel Martha als Yvette erg enthousiast over het spel en tilde mijn liefde voor Patchwork me over de streep. Ben ik even blij dat ik het toch geprobeerd heb. Wat een leuk spel en wat zit dit goed in elkaar! Mijn eerste beurten gingen nog moeizaam, omdat ik om onverklaarbare reden moeite had om mijn spelsituatie goed en snel te lezen vanaf mijn geplaatste tegels terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo moeilijk is. Het koste mij dus ook beduidend meer moeite en tijd om te bedenken welke zet voor mij het beste was. Na enkele moeizame beurten (en bijbehorende fouten) begon ik er in te komen en kon ik echt gaan puzzelen en vooruit denken. Weer een paar beurten later begon ik ook beter te kijken naar welke tegels ik voor andere spelers beschikbaar maak met mijn zet en klikte alles op zijn plaats. Zoals gezegd, is Patchwork één van mijn favoriete spellen, maar je kunt het alleen met z'n tweeën spelen. Uwe Rosenberg ontwikkelde daarna nog trilogie van spellen met polyomino tegels die wel met meer spelers gespeeld konden worden, maar die misten voor mij allemaal de vonk van Patchwork. Nova Luna lukt het wel om mij het gevoel van Patchwork met meer spelers te geven, ondanks dat de polyomino's helemaal verdwenen zijn. De andere soort tegels zorgt er ook nog eens voor dat de interne puzzel van het spel voldoende anders is dan die van Patchwork, waardoor ik zeer blij ben om beide spellen in mijn collectie te hebben. |
~ Matthias, Martha & Yvette