Microgames, zoals Love Letter, de Ultra Tiny reeks en de Lost Legacy reeks, zijn altijd intrigerend. Het is interessant om te zien hoe een uitgebreider spelconcept teruggebracht wordt naar de essentie en in een paar componenten gepresenteerd kan worden. Helaas gaat dit vaak wel ten koste van de diepgang en herspeelbaarheid. Toen Quined Games aankondigde dat ze Circle the Wagons en Sprawlopolis gingen uitbrengen, was de interesse meteen gewekt, want deze voormalige Print & Play spelletjes zijn hooggewaardeerd en leken dat ook na verloop van tijd te blijven. Een goed teken!
Beide spellen bestaan uit slechts 18 dubbelzijdige kaarten en werken grotendeels volgens hetzelfde principe. Eén kant van elke kaart toont een gebied met vier gekleurde zones en de andere kant toont een doel waarmee je (min)punten kunt verdienen. Tevens plaats je in beide gevallen gebiedskaarten naast elkaar of (deels) op elkaar om een stad te bouwen en daarbij zo groot mogelijke aaneengesloten gebieden in dezelfde kleur te krijgen. De overeenkomsten houden daar op, want Sprawlopolis is een coöperatief spel voor 1-4 spelers en bij Circle the Wagons nemen 2 spelers het tegen elkaar op.

In Circle the Wagons worden 3 willekeurige kaarten met de doelzijde open in het midden van de tafel neergelegd. Dit bepaalt waarmee je in dit spel bonuspunten kunt verdienen of hoe je met minpunten opgezadeld kan worden. De rest van de kaarten wordt met de gebiedszijde open in een cirkel om de doelkaarten heen gelegd. Eén speler wordt de startspeler en de andere speler bepaalt bij welke gebiedskaart het spel gestart wordt.
Elke keer dat je aan de beurt bent, heb je de keuze om de eerstvolgende gebiedskaart uit de cirkel te pakken of één of meer gebiedskaarten over te slaan om een andere gebiedskaart te pakken. Op het moment dat je voor de tweede optie gaat, dan moet je echter alle overgeslagen gebiedskaarten aan jouw tegenstander geven. Vervolgens moeten beide spelers eventueel verkregen gebiedskaarten in hun stad plaatsen. Je mag daarbij eerder geplaatste gebiedskaarten in jouw stad (deels) overlappen en de kaarten 180° draaien.

Je probeert jouw gebiedskaarten op dusdanige wijze te plaatsen dat je zo groot mogelijke gebieden van gelijkgekleurde zones krijgt, want dit levert je punten op. In de situatie hierboven krijg je aan het einde van het spel bijvoorbeeld 6 punten voor de grootste woestijd (rood) en 3 punten voor de grootste vlakte (geel). Daarnaast probeer je de symbolen op de kaarten dusdanig te plaatsen dat ze zo goed mogelijk voldoen aan de doelen die in het begin van het spel opengelegd zijn. Als alle kaarten geplaatst zijn, dan tellen de spelers hun score op met behulp van het scoreblokje en wint de speler met de meeste punten.

Ook bij Sprawlopolis worden er drie doelen open gelegd, maar ditmaal staan er getallen bij. Het totaal van de getallen op de doelen bepaalt de doelscore die jullie minimaal met jullie stad moeten verdienen om het spel te verslaan. Iedere speler krijgt één gebiedskaart in de hand en de startspeler trekt er twee extra. De bovenste gebiedskaart van de stapel wordt in het midden van de tafel gelegd als beginpunt van de stad waar jullie samen aan gaan bouwen.
De startspeler kiest één van de gebiedskaarten uit zijn hand en speelt deze naast of (deels) op de stad volgens dezelfde regels als bij Circle the Wagons. De twee ongespeelde kaarten worden doorgegeven aan de volgende speler en er wordt een nieuwe gebiedskaart getrokken. De volgende speler herhaalt dit proces en er wordt op deze wijze doorgespeeld tot alle kaarten in de stad gespeeld zijn.
Bij Sprawloplois probeer je weer zo groot mogelijke gebieden van gelijkgekleurde zones te maken en zoveel mogelijk aan de doelen te voldoen om punten te scoren. Nieuw is echter dat je een minpunt krijgt voor elke (doorlopende) weg in jouw stad. Tijdens het plaatsen moet je dus goed opletten dat je niet teveel nieuwe wegen start die je later niet meer met elkaar kunt verbinden. Als de score van de gebieden, doelen en wegen bepaald is, dan vergelijk je deze met de doelscore en wordt bekend of de stad goedgekeurd is.
| Matthias: Van te voren was ik het meest enthousiast over Sprawlopolis en twijelde ik over Circle the Wagons. Dat kwam omdat ik het thema van Sprawlopolis leuker vind, de onderhuidse puzzel mij uitdagender leek en ik benieuwd was naar een coöperatieve ervaring met maar 18 kaartjes. In de praktijk blijkt Sprawlopolis precies aan mijn verwachting te voldoen en stijgt Circle the Wagons er bovenuit, omdat ik deze puzzel in de praktijk uitdagender blijk te vinden. De verklaring daarvoor is eigenlijk best logisch: je moet het in Circle the Wagons in jouw eentje oplossen (en wordt zelfs actief tegengewerkt), terwijl je in Sprawlopolis het denkwerk verdeeld over de spelers. Tevens is er bij Circle the Wagons vanaf het begin al meer informatie beschikbaar die je mee kunt nemen in jouw denkproces. Dat gezegd hebbende: ik vind beide spelletjes erg leuk en ik denk dat ze ook veel langer leuk blijven dan andere microgames omdat de doelen zoveel variatie opleveren. Tevens hebben beide spellen een lagere geluksfactor ten opzichte van veel andere microgames, dus ik voorzie dat ik deze nog jaren overal mee naar toe neem. |
| Martha: In eerste instantie sprak Circle the Wagons mij juist meer aan dan Sprawlopolis. Schattige koeien of gebouwen van bovenaf... mijn keuze was snel gemaakt. Het eerste potje Circle the Wagons was snel voorbereid en Matthias wilde het wel tegen me opnemen. We hadden één doel waarbij je minpunten kreeg voor groene gebieden, dus ik had bedacht dat ik ging proberen Matthias met die gebieden op te zadelen, terwijl ik zelf voor het 'target practice' doel ging. Mijn focus lag dus op het verzamelen van pistolen en flesjes en het weggeven van kaarten met groene gebieden. Jammer genoeg verloor ik daarbij totaal uit het oog dat je ook nog een hoop punten kon krijgen voor het maken van gebieden in dezelfde kleur, waardoor ik daar niet al te best op scoorde. Ook het weggeven van de groene gebieden ging wat minder soepel dan gehoopt. Het flesjes schieten ging wel heel goed, maar kon helaas niet compenseren voor de mindere resultaten elders. Al met al een beetje een teleurstellende ervaring. Gelukkig wilde Yvette het spel ook wel proberen, dus: herkansing! De nieuwe doelen waren al een goed begin, we mochten nu o.a. proberen blije koeien te verzamelen. Deze keer lukte het me om wel te letten op het vormen van grotere gebieden, zonder de doelen uit het oog te verliezen. En hoewel ik niet zoveel gelukkige koeien had, had ik wel een evenwichtigere stad gebouwd en veel meer het gevoel dat ik interessante keuzes kon maken. Tussendoor hebben we ook nog een potje Sprawlopolis gespeeld. Met z'n vieren hebben we geprobeerd een stad te bouwen die voldeed aan onze doelen, zonder daarbij teveel wegen te laten ontstaan. Eén van de doelen gaf minpunten als je niet genoeg blokken van vier dezelfde gebieden maakte, dus daar werd veel aandacht aan besteed. Jammer genoeg verloren we daarbij uit het oog dat je ook in dit spel grotere gebieden van dezelfde kleur wilt vormen. Ook de andere doelen werden wat minder gehaald, terwijl we er wel in slaagden om ontzettend veel wegen te creëren. Laten we zeggen dat we niet meteen van carrière moeten switchen - onze stad voldeed totaal niet... Het samen oplossen van het puzzeltje is leuk en ik denk zeker dat we bij een volgend spel er beter in zouden slagen om een meer gebalanceerde stad te bouwen. Ik vond het wel een jammer dat je maar een paar kaartjes mag bouwen voordat het spel alweer voorbij is, ik had nog best wat langer willen puzzelen! Ik heb me met beide spellen prima vermaakt. Beide potjes Circle the Wagons voelden anders doordat er andere doelen waren en ik verwacht dat dat ook voor Sprawlopolis zal gelden, waardoor ik denk dat er lang plezier aan beide spellen te beleven valt. |
| Yvette: Spelletjes onder werktijd zijn altijd leuk, uiteraard wilde ik meedoen! ;-) We speelden eerst Sprawlopolis en sloten af met Circle the Wagon. Sprawlopolis vond ik leuker, omdat je samen aan één oplossing werkt en ik had het idee dat we het ook heel goed hebben gespeeld. We hadden goed rekening gehouden met de doelen, waardoor er maar weinig minpunten werden behaald. Het coöperatieve aspect sprak mij heel erg aan, daarom dat ik Sprawlopolis leuker vond dan Circle the Wagons. Misschien heeft het er ook iets mee te maken dat ik Circle the Wagons grandioos hard verloren heb... Bij Circle the Wagons was ik té gefocused op de doelen, waardoor ik helemaal geen grote één-kleur-gebieden had. Ik had ook in het begin een kaart verkeerd geplaatst en heb me te lang bezig gehouden om dat stuk nog proberen te redden. Ik vind het wel interessant om hierboven in Martha's reactie te lezen, dat haar eerste potje (waar ik niet bij was) ook niet heel lekker verliep. Bij haar ging de 2e ronde een stuk beter, dus sowieso wil ik nog een rematch! Al met al vond ik beide spellen wel heel leuk. Ik was verbaasd hoe uitgebreid een spel in zo'n klein doosje kan zijn! Het zijn maar 18 kaarten en toch is er veel variatie mogelijk, waardoor ieder potje weer anders aanvoelt. |
~ Matthias, Martha & Yvette